„Ik heb nog elke nacht traumatische nachtmerries”, aldus het tweede slachtoffer van F., die met hevige steekwonden in het ziekenhuis belandde en moest vechten voor zijn leven. „Ik heb de aanslag op mijn leven overleefd, maar de man die ik was, is dood.”

Het slachtoffer noemt het onterecht dat F. de steekincidenten probeert af te schuiven op zijn psychose en falende instanties. „Hij was alert en absoluut niet verward. Ik ben diep geschokt dat iemand zo beschermd wordt door het rechtssysteem. Waar is mijn recht?”

F. kreeg van de rechtbank in 2019 geen celstraf opgelegd, alleen tbs met dwangverpleging. Een shockerende uitspraak, vindt het slachtoffer. „Ik voel me onbelangrijk. Men spreekt van een vlaag van verstandsverbijstering, maar in mijn optiek mag dit geen vrijbrief zijn van een monsterlijke daad. Deze man heeft de aanslag voorbereid, hij liep rustig van slachtoffer naar slachtoffer.”

„De dag waarop mijn leven verwoest werd is als een brandmerk op mijn ziel gedrukt. Mijn wereld blijf afbrokkelen. ik moet strijden voor alles, voor inkomen en passende behandeling. En hij krijgt alle zorg die hij nodig heeft. Waar is de rechtvaardigheid? Het is oneerlijk dat mijn leven verwoest is en zijn straf minimaal is.”

De echtgenote van een ander slachtoffer zei: „Deze laffe dader heeft niet alleen het leven van mijn man op brute wijze kapotgemaakt, maar ook dat van zijn vrouw en kinderen.” Vol emotie vertelde ze: „Mijn man is zichzelf niet meer. Hij is nu een sombere man die met moeite zijn hoofd boven water probeert te houden.” Haar man durft niet meer met het openbaar vervoer. De vrouw vindt dat de Syrische vluchteling F. „al zijn kansen die hij van Nederland heeft gekregen heeft verprutst en dat hij misbruik maakt van het rechtssysteem”.

Ook uit de derde slachtofferverklaring kwam woede en teleurstelling over het rechtbankvonnis naar boven. „Ik geloof niet dat je handelde in een psychose”, liet dit slachtoffer voorlezen. „De nare littekens zullen me tot aan mijn dood aan jouw gruweldaden herinneren.”