In de eerste maanden van dit jaar kwamen de rapporten over de wereldkerk binnen. Open Doors met de ranglijst christenvervolging 2021 en Global Rize met een vertaalslag van de cijfers van de World Christian Encyclopedia en het Joshua Project: een lijst van landen waar de geestelijke nood het grootst is. Met de actie No Choice sloegen zestien Nederlandse zendingsorganisaties de handen ineen om Nederlandse christenen bewust te maken van de nood. Waarom zijn zoveel mensen nog niet bereikt? En hoe kun jij meehelpen zodat steeds meer mensen tóch bekend raken met het Evangelie? En onlangs kwam Jos M. Strengholt, jarenlang werkzaam in de Koptisch-Orthodoxe Kerk, met een belangwekkende oproep om het bestaan van kerken overal ter wereld serieus te nemen en niet langer te ontkennen dat veel kerken bij Christus horen (RD 26-2).

Gemeenschap der heiligen

De zendingsopdracht is immer actueel. Als de Heere Jezus na Zijn opstanding van Zijn Vader heerschappij, eer en het Koninkrijk ontvangt, legt Hij een mandaat op de kerk: Predikt het Evangelie aan alle volken. Dat wil zeggen: aan al de geslachten van de aarde. Een vergelijkbare grote opdracht gaf Jezus niet. De apostelen en vele anderen begonnen door de Geest gedreven met het opzoeken van deze volken onder de toenmalige 70 miljoen mensen. Zij predikten van het Evangelie aan Jood en heiden. Paulus is het grote voorbeeld. Hij trekt met helpers door de regio’s, voor zover de Geest hem dat toestaat. En als ergens regionaal de boodschap klinkt en er gelovigen zijn, of als ze hem de toegang ontzeggen, trekt hij verder.

Inmiddels doet Paulus een ontdekking die de zendingsopdracht aanmerkelijk verdiept. Naast het persoonlijk kennen van Christus door iedere gelovige laat de Heilige Geest tijdens zijn zendingsreizen het oog vallen op het gezamenlijk leren kennen van Christus. Hem beter leren kennen veronderstelt de gemeenschap der heiligen, de heiligen van alle tijden en plaatsen (Efeze 3:17-19). En wat kunnen christenen van elkaar veel leren over de opstandingskracht van Christus en wat kunnen ze elkaar bemoedigen.

Ontelbare menigte

Zoals Jona Gods barmhartigheid predikte en belichaamde, trekken eeuwenlang christenen als levende voorbeelden van Gods Evangelie door de wereld. Ze komen in Peking, in India, in Afrika, in Nederland en voor zover het oog reikt. Sommige gebieden raken door de pest ontvolkt, andere stromen vol. De volken bewegen zich over de aarde.

De tijd tikt door. De wereldbevolking groeit. Op sommige plaatsen schiet het Evangelie wortel, op andere plaatsen blijft het bij een oppervlakkige kennismaking. Hoeveel zullen er bij de hemelpoort zijn aangekomen met de naam Jezus op hun lippen? Ik weet het niet. Wel weet ik dat het een ontelbare menigte is die het lied van het Lam zingt voor de troon.

Vandaag staat de teller van de bevolking op bijna 8 miljard. Van de ruim 17.000 etnische groepen hebben 2000 taalgroepen (nog) geen Bijbel in hun eigen taal. Slechts een derde van de wereldbevolking belijdt de naam van een Drieënige God. Het is een cijfer dat al jaren slechts meegroeit met de wereldbevolking. Nog immer telt de opdracht van de Meester. Nog steeds dat gaan, nog steeds die onbereikte volken, nog steeds dat Evangelie.

Maar je kunt deze opdracht niet meer voor jezelf reserveren. Je doet het samen. Samen met andere christenen en met andere zendingsorganisaties die ervaring hebben met de onbereikte gebieden, al een netwerk hebben opgebouwd of de nodige expertise in huis hebben. Samen met christenen ter plaatse, in de regio, in het land. Zij kunnen komen waar jij niet kunt komen en zullen broederschap en steun als bemoediging ervaren. Hiervoor is nodig dat je over de schaduw van je eigen denominatie en cultuur heen stapt. Ik denk dat we de oproep van collega Strengholt zeer ter harte moeten nemen. Te vaak komt het nog voor dat westerse zendingen hun eigen kerkelijke project financieren op andere plaatsen in de wereld en daar vervolgens de volledige heerschappij over voeren. Maar dat is geen nieuwtestamentische tempeldienst.

Er blijven zendingswerkers nodig. Christenen die zich geroepen weten om te worden uitgezonden. Bereid om offers te brengen, te leven en te werken onder moslims, hindoes en boeddhisten. Ze zijn verbindingsschakels in het ene lichaam van Christus.

De regio’s waar veel onbereikten wonen, zijn vaak conflictgebieden die zeer arm zijn. Vaak zijn het plaatsen van onderdrukking. De moderne media kunnen helpen dichterbij te komen, maar bij het Evangelie horen niet alleen woorden uit boeken, of blogs via de media, of webinars via Zoom. De gemeente van de Heere Jezus Christus bestaat uit mensen van vlees en bloed die het Evangelie belichamen. In de zending zoek je elkaar ook persoonlijk te ontmoeten en vast te houden, zoals Paulus in Rome aankomt en moed grijpt bij het zien van de broeders (Handelingen 28:15).

Opmerkzaam hart

Zending is een opdracht. De cijfers over de onbereikten – meer dan 3 miljard mensen hebben geen mogelijkheid om het Evangelie te kennen – geven aan dat deze opdracht nog steeds actueel is. De cijfers vertellen ook dat te veel geld voor de kerk in een cirkeltje ronddraait en niet dient tot uitbreiding van Gods Koninkrijk. We kunnen daar met elkaar verandering in brengen door kritischer te geven en te besteden.

Zending is een geestelijk werk dat je onder leiding van de Heilige Geest verricht. De Geest bekwaamt. De Geest verhindert of geeft toegang. Bij beslissingen horen daarom gevouwen handen en een opmerkzaam hart. Zending heeft een geestelijk doel: de vervulling van het Koninkrijk van Christus. Als we de huidige pandemie duiden met het oog op Christus en de komst van Zijn Koninkrijk, zoals collega Kunz schreef (RD 27-2), dan komen de cijfers hard binnen. Er is nood in de wereld. De velden zijn wit om te oogsten.

De auteur is missioloog en docent Godsdienst.