Column (Hendrik-Jan van Nieuw Amerongen): Afgod nummer één
Sommige ouders hebben niet zo’n hoge pet op van mijn vak. Moet het nakroost een profielkeuze doen, dan verschijnt het eerbiedwaardige voorgeslacht op de ouderavond. Zonder enige gêne komen ze voor de dag. „Hij wil economie kiezen, maar ik heb gezegd dat hij veel beter voor geschiedenis, natuurkunde of talen kan kiezen. Wat heb je nu aan economie?”
Zulke ouwelui hebben wel veel lef om zoiets midden in je gezicht te zeggen. Toch waardeer ik die openhartigheid wel. En, eerlijk is eerlijk, des te knapper vind ik hun kinderen als je ondanks zulke genen gemotiveerd geraakt bent voor economie.
Hoe komt het dat ouders denken dat economie uit de aarde aards is? Een antwoord op die vraag kreeg ik warempel op een zondag tijdens een kerkdienst. (Inderdaad, ik hoor te focussen op de preek en dan niet aan mijn werk te denken, maar soms gebeurt dat toch ómdat je goed luistert.) In de preek werden de geschiedenis, de toekomst en onze huidige tijd op een knappe manier aan elkaar verbonden. Mooie lijnen werden getrokken tussen Oude en Nieuwe Testament en ons leven. Een en al aandacht was ik, totdat de „grootste afgod van deze tijd” benoemd werd: „de economie.”
Die dienst vond plaats op een moment dat we als gemeente thuis meeluisterden. Anders had ik in de consistorie graag een boom over dit statement opgezet. De economie de grootste afgod? Economie is de enige reden waarom een school, een heuse reformatorische, mij een contract aanbood. Met het onderwijzen van economie verdien ik mijn brood. Gereformeerder geduid: het is mijn goddelijk beroep.
Dat christenen moeite hebben met consumentisme, zelfzucht en ongebreideld winstbejag is op zichzelf te prijzen. Maar is daarmee alles gezegd? Hebben de voorbeeldfiguren van mijn leerlingen wel opgelet bij het vak huishoudkunde (oikonomia)? Zo ja, dan zouden ze weten dat het niet onbelangrijk is om te bestuderen welke keuzes mensen maken met schaarse middelen. In het verlengde daarvan zou het dan zomaar kunnen boeien hoe je als christen verschil kunt maken in de maatschappij.
Het verveelt mij dan ook niet om met scholieren in gesprek te gaan over de gevolgen van keuzes voor Gods schepsels en schepping. Hoe kijkt onze Koning naar onze handel en wandel? Zit het probleem van meer, meer, meer in de economie of moeten we de schuld daarvan ergens anders leggen? Kortom, de hoogste tijd dat meer gelovige jongeren kiezen voor een vakkenpakket mét economie!
