Het leek toen nog iets onvoorstelbaars dat je er niet zomaar heen zou kunnen rijden omdat de grenzen zijn gesloten. Wat gelukkig nog wel kan: dromen en plannen maken voor vakanties waarin we kunnen wandelen, wielrennen, cultuur snuiven, raften, marmotten spotten én op zondag midden in de natuur de lofzang aanheffen met landgenoten. Op naar Guillestre.

De reis naar het stadje in de Franse Alpen is een hele onderneming. De laatste 150 kilometer gaat binnendoor, onder andere over een pas. Prachtig maar best intensief. Gelukkig zijn er daarna volop mogelijkheden om te ontspannen in deze omgeving. Guillestre ligt aan het riviertje de Guil, dat uitmondt in de Durance. Langs het water liggen stenen en grote rotsblokken. Heerlijk om er rond te struinen, op zoek naar mooie stenen en stokken. Het frisse water bruisend op de achtergrond, de zon op je hoofd en de bergen als uitzicht.

In de verte verschijnen een jongedame en een jongeheer met een oranje pet op. Ze hebben iets in hun hand en stevenen doelbewust op het Nederlandse gezinnetje af. Gaat er iets mis? Mag je hier niet zitten? We trekken ons onnozelste gezicht. Vriendelijk groeten ze ons en in gebrekkig Engels leggen ze uit dat ze van EDF zijn, een Frans elektriciteitsbedrijf. Ze vertellen dat er soms in de bergen een dam opengezet wordt waardoor het water in de riviertjes binnen no time een meter kan stijgen. Met alle gevaarlijke gevolgen van dien. Ze adviseren om een vast punt nemen, bijvoorbeeld een rotsblok, en steeds even te checken of het water nog op dezelfde hoogte staat. Bedankt. Wij spoelen liever niet weg. De kinderen krijgen een pen en een boekje van EDF met opdrachtjes. C’est en Français, maar dat kan de pret niet drukken.

Uit de bocht

Even later komt er een groep kajakkers aan. Ze installeren zich op de oever. Wetsuit aan, vastmaken aan de kajak, peddel in de hand en afzetten maar. Sierlijk glijden ze het water in. Nu is het de kunst om je niet met de stroom weg te laten voeren voordat de groep compleet is. Een van hen heeft duidelijk energie over en duikt tientallen keren op z’n kop om daarna grijzend weer boven te komen. We krijgen zin om ook te gaan kajakken. Met jongere kinderen mag dat helaas niet, maar raften is wel een optie. Mits ze een zwemdiploma hebben. Moet je je daarbij echt in zo’n plakkerige wetsuit hijsen? Bij dit warme weer wordt vooralsnog alleen de binnenkant nat.

De boot voert makkelijk mee met de stroming. Af en toe moet je bijsturen. Als het uit de hand –of uit de bocht– loopt, slaakt de Franse kapitein een kreet en moet iedereen dekking zoeken op de bodem van de boot om zo de klap van een rotsblok op te vangen. Met de andere rafters wordt er onderling heel wat over en weer gespetterd. Lang leve de wetsuit.

Een man op leeftijd laat zich vanuit zijn eigen raftboot in onze boot vallen. We zetten wat meer kracht en haasten ons vooruit onder protest van z’n eigen raftgenoten, die achterblijven. Hilariteit alom. Dan komt de grootste klapper: het zogenaamde ”gat in de Durance”. Daar wordt het wilde water door een smalle doorgang geperst. De boot bokt en steigert alle kanten op. Dat is even slikken. Leuk om hier relaxed aan de kant toe te kijken hoe andere waaghalzen door het gat geperst worden. Overigens is het tochtje grotendeels heel ontspannen. We kunnen rustig peddelend alles vanaf het water bewonderen.

Passen

De bergen in trekken is ook zeer de moeite waard. Er zijn veel mooie tochten te wandelen. Op diverse campings in Guillestre zijn Nederlandstalige boekjes te koop met routes van allerlei niveaus. Ook zijn er verschillende passen om (heen) te rijden en vanwaar je kunt wandelen, zoals Col d’Izoard en Col Agnel. Deze laatste is op de grens van Frankrijk en Italië. Je kunt hier naar een stukje sneeuw lopen. Kleed je wel warm aan, want zo hoog in de bergen is het fris.

Wielrenfreaks kunnen zich hier ook uitleven. Tip: vertrek vroeg, voordat de temperatuur oploopt. Tussen alle sportieve activiteiten door biedt de omgeving ook genoeg mogelijkheden om te relaxen, zoals door stadjes sjouwen en zwemmen.

Zangdienst

Op zondag is er normaal gesproken een Nederlandstalige zangdienst in Les Chappas aan het Lac de Serre Ponçon, dat overigens nog een eindje rijden van Guillestre blijkt te zijn.

Figuurlijk maar ook letterlijk zonder kerkmuren, want het is in de openlucht. Christenen met allerlei verschillende achtergronden, die in de omgeving vakantie houden, luisteren naar een meditatie en zingen met elkaar de Schepper lof toe, in een veld met bloemen, insecten en met zicht op het helderblauwe meer en de bergen. Voorbijgangers blijven verbaasd staan luisteren.