Toen het gezin Van Steensel in 1983 voor de Zending Gereformeerde Gemeenten in Nigeria arriveerde, waren daar nog maar weinig christenen. „Dan moet je zelf invulling geven aan de zondag en een voorbeeld zijn. We hebben vanaf het begin de lijn aangehouden dat de zondag een dag was voor de kerkdienst(en) en voor onszelf als gezin.”

Nigeria kende een vijfdaagse ‘week’, vertelt de echtgenote van Nico van Steensel die er tot 1997 evangelist en docent was. „Dat betekende dat elke vijfde dag er markt was. Dus soms ook op zondag. Als je de markt op zondag overslaat, betekent dat veel voor een Nigeriaan.”

In het meer christelijke Angola was de situatie anders, vertelt Van Steensel. Van 2006 tot 2012 was haar man er voor de Gereformeerde Zendingsbond docent aan een predikantenopleiding. „Daar begon de rust al zaterdagmiddag om drie uur. Dan sloten de winkels. Er was weliswaar maar één dienst per zondag, maar een dienst kon vier tot vijf uur duren. Eerst een dienst met de viering van het avondmaal voor alleen de gedoopten, daarna de gewone dienst. Dat viel niet altijd mee: zittend op een houten bank zonder leuning en een kind op schoot. En uit de kerk stond de popcornverkoper voor de kerk. Zendingswerkers uit andere landen gingen vaak anders met de zondag om dan wij.”

Vergeet niet dat veel Afrikanen niet kunnen lezen en geen boeken hebben, zegt Van Steensel. „Beoordeel hen niet naar onze maatstaven. Wij hebben boeken en lectuur. Daar kunnen we de zondag mee vullen. Maar als je niet kunt lezen en geen boeken hebt, wat ga je dan doen in je kleine huisje? Dan ga je naar buiten. Dan wordt de zondag na de kerkdienst een visitedag.”

In Nederland weten mensen soms „zo goed” hoe het op zondag moet, aldus Van Steensel. „In de Nederlandse kerken is er een sterke zondagscultuur.” Zij mist soms de ontspannenheid die ze in Afrika tegenkwam. „Mensen maken daar andere keuzes, maar laten we ze daarop niet zomaar veroordelen. Wees zuinig op onze zondag. Eenieder zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd.”