Met het oog op de Internationale Vrouwendag van 8 maart publiceerde Open Doors vrijdag het rapport ”Same faith, different persecution”. De organisatie, die opkomt voor vervolgde christenen, deed daarvoor onderzoek naar de verschillen in geloofsvervolging van mannen en vrouwen. Fisher, onderzoeker bij Open Doors international, schreef mee aan het rapport dat voor het vierde jaar op rij verscheen.

Waarom publiceert Open Doors het rapport in aanloop naar de Internationale Vrouwendag? Het onderzoek gaat ook over mannen.

„We vragen speciale aandacht voor vrouwen omdat het onderzoek naar christenvervolging zich de afgelopen decennia vooral baseerde op de ervaringen van mannen. De vervolging van vrouwen is vaak complexer en veel minder zichtbaar. Hun verhalen zijn daarom minder gehoord.

Tijdens mijn reizen voor Open Doors ontdekte ik dat de ervaringen van vrouwen vaak sterk verschilden met die van mannen. In vertrouwelijke gesprekken –van vrouw tot vrouw– verhaalden ze voor het eerst van voorvallen waar ze zich voor schaamden. Dat trof ik aan in diverse landen en culturen.”

Wat zijn die verschillen precies?

„Het blijkt dat vrouwen gemiddeld op bijna tien terreinen druk ervaren, tegenover iets meer dan zeven voor mannen. Christelijke vrouwen worden dus geconfronteerd met meer en andere vormen van vervolging.

Je moet dan denken aan gedwongen huwelijken waarbij ze hun christelijk geloof moeten opgeven of seksueel geweld. In samenlevingen waar seksuele reinheid hoog in het vaandel staat, zijn de gevolgen na bijvoorbeeld een verkrachting enorm. Een gemeenschap kan zo’n vrouw –met haar kind– verstoten.

De vervolging van mannen is vaak eenduidiger. Hen treft eerder fysiek geweld, vooral in conflictgebieden. Vanwege hun zichtbaarheid in de gemeenschap zijn kerkleiders hier dikwijls het slachtoffer van. Daarnaast ondervinden mannen vaak economische gevolgen van vervolging.”

Heeft de coronacrisis nog invloed op de situatie van vrouwen?

„Zeker. De Covid-19-pandemie vergroot de al bestaande kwetsbaarheid van christelijke vrouwen. Dat uitte zich het afgelopen jaar op verschillende manieren. Zo nam door de lockdown het aantal geweldsincidenten in de huiselijke sfeer toe. Met name bekeerlingen hadden het zwaar. Zij zaten letterlijk opgesloten met een familie die hen vijandig behandelde en liepen grotere kans op fysiek of mentaal geweld.

Ook het aantal ontvoeringen, gedwongen bekeringen en huwelijken nam fors toe, met name in Azië. Vanwege de lockdowns waren er veel minder mensen en politie op straat, waardoor het gemakkelijker werd om vrouwen te ontvoeren. Het virus maakte het daarnaast voor de familie moeilijk om hen weer terug te halen.”

Hoe helpt uw onderzoek Open Doors bij het werk voor vervolgde christenen?

„Het is belangrijk dat we goed zicht hebben op de verschillende vormen van vervolging. Door voorheen verborgen manieren van religieuze vervolging te ontrafelen, kunnen we vrouwen en meisjes nog beter beschermen en ondersteunen.”