De Heere Jezus heeft veel gelijkenissen uitgesproken. Met een voorbeeld uit het dagelijks leven legt Hij iets uit over Zijn Koninkrijk.

Zie, een zaaier ging uit om te zaaien… In het najaar zaait de landman in Israël het zaad. Zo is Christus de grote Zaaier, Die het zaad van Gods Woord de wereld indraagt. In Zijn spoor gaan er vele zaaiers over de wereldakker. Dit zaad komt op verschillende plaatsen terecht.

Er valt zaad bij de weg. Dit zijn de platgetreden paadjes die tussen de akkers doorlopen. De vogels zijn er direct bij en pikken het zaad op. Zo wordt het zaad van Gods Woord door de boze weggerukt. De duivel staat met al zijn kracht het Woord tegen. Soms bereikt het zaad niet eens de grond. Dan komt het Woord niet eens tot aan ons oor. Soms raakt het even de grond. We horen het Woord, maar een moment later weten we al niet meer waarover het ging.

Ook op de steenachtige plaatsen vallen zaadkorrels. Oppervlakkig gezien lijkt deze grond vruchtbaar. Onder de zachte mulle aarde ligt echter een keiharde laag. Het gewas schiet snel op, maar heeft geen goede aarde om te wortelen. Het verschroeit in de felle zon. Dit zaad is een beeld van het tijdgeloof, dat niet in de diepte wortelt. We zijn gevoelig, passen Gods beloften toe op onszelf en menen gered te zijn. Dit geloof kan zich ook op een andere manier manifesteren. We hebben een bepaalde liefde tot de waarheid en reformeren uiterlijk ons leven. Ons hart blijft echter hard. In beide gevallen komt het nooit tot een hartelijke schuldbelijdenis vanuit de diepte. Bij het tijdgeloof is er geen echte verbinding met Christus. Als er verdrukking komt, blijft er niets van over.

Verder komt er zaad terecht tussen de doornen. De doornstruiken op de akker worden wel weggebrand, maar de taaie wortels blijven ondergronds zitten. Deze doornen groeien sneller dan het zaad en verstikken het. Zo kan het Woord verstikt worden door de doornen van deze wereld. De zorgen of de drukte van het leven verhinderen het overdenken van Gods Woord. Ook de rijkdom en het verlangen naar alles wat de wereld ons biedt, is een grote verleiding.

Toch is er een deel van het zaad dat in de goede aarde valt. Dit is de akkergrond die gezuiverd, geploegd en geëgd is. Daar draagt het zaad wél vrucht: honderd-, zestig- en dertigvoud.

Die vrucht op het Woord ligt vast in Gods welbehagen. In de eeuwigheid heeft de Vader vrucht op de Middelaarsarbeid van Zijn Zoon beloofd. En daarom zal het Woord ingang vinden in mensenharten. Dit zaad gaat wortelen in de diepte. Er wordt liefde in ons hart uitgestort, die verbindt aan de Heere. We leren Wie God is en wie we zelf zijn. We buigen als een verloren zondaar voor God. De Heilige Geest gaat ook plaatsmaken voor de Zaligmaker. Er komen vruchten openbaar van geloof en bekering waardig. Die vrucht is niet bij al Gods kinderen gelijk. Hoe meer bediening er uit Christus mag zijn, hoe dieper een zondaar zal buigen. Want de volste aar buigt het diepst naar de grond.

De grote Zaaier heeft deze gelijkenis aan ieders hart gelegd. Wie oren heeft om te horen, die hore. De kleine zaaiers van Gods Woord gaan nog uit. Waar valt het zaad bij ons?