„En in zware strijd zijnde, bad Hij te ernstiger. En Zijn zweet werd gelijk grote droppels bloed, die op de aarde afliepen.”

Merk goed op: het is van zielsbelang. Wat heeft een mens gewonnen indien hij de wereld wint en zijn ziel verliest? Indien de winnaar verloren is, wat is er gewonnen? Nu, wat zijn vele duizenden jaren tegenover de eeuwigheid? U kunt al die jaren voorbijzien, tot het einde toe. Maar van de eeuwigheid kunt u het einde niet zien.

Och, dat u in deze vloek Gods recht wilde aanmerken. Christus maakte Zijn ziel bedroefd tot aan de dood; het was een drinkbeker die Hij bezwaarlijk drinken kon. Hij die het gestel van deze wereld ondersteunde, was bijna aan het bezwijken onder het gewicht van deze toorn. Die deed Hem bloed zweten in de hof. Hij Die alles kon doen en spreken, was daartoe gebracht, dat Hij zei: „Wat zal Ik zeggen?”

Aangezien deze verdoemenis zo vreselijk was voor Hem, de Held bij Wie alle hulp besteld was, wat zal het dan voor u zijn? Niemands droefheid was ooit gelijk de Zijne. Geen pijn was ooit gelijk Zijn pijn, al werden al de verstrooide kwellingen tot één pijn verenigd; maar omdat Hij God was, zo overwon Hij die, en kwam eronderuit.

Hugo Binning, predikant te Govan

(”Des zondaars heiligdom”, 1741)