Omringd door zijn vrouw en kinderen lag de oude zeeman op zijn sterfbed. Op zijn gezicht was een blijde glans. De laatste woorden die over zijn lippen kwamen, waren: „Mijn anker houdt.” Daarmee gaf hij uitdrukking aan de vaste hoop in zijn hart. In het uur van het sterven bezweek deze hoop niet. Toen was er de ervaring van de rijke troost om eeuwig bij Christus te mogen zijn.

De hoop beschaamt niet. Misschien hebt u weleens ergens op gehoopt, maar u kreeg het niet. Een vriend was ziek en u had hoop dat hij beter zou worden. Maar helaas, hij stierf. Paulus spreekt hier over een hoop die opkomt vanuit de Bijbel. In vers 2 omschrijft hij het als de hoop van de heerlijkheid van God. Dat is de heerlijkheid van God, die de ware gelovigen na dit leven zullen ervaren.

Toch richt de hoop van een christen zich niet alleen op de hemelse heerlijkheid. Paulus zegt in vers 4 dat de bevinding hoop werkt. Bevinding betekent ervaring of beproefd zijn. Zoals een nieuw ontwerp van een machine getest wordt. Wanneer een gelovige door genade volhardt in verdrukking, dan krijgt hij bevinding, dan is hij beproefd. Gods kracht is door het geloof gebleken in zijn leven. Zo komt er hoop in zijn hart. Hij weet nu uit ervaring dat de beloften van God waar zijn. De Heere heeft hem vastgehouden in de verdrukking.

Deze hoop in het hart van Gods kind beschaamt niet. Waarom niet? Omdat de liefde van God in onze harten is uitgestort. Hoe gebeurt dat? In het volgende vers staat dat Christus voor goddelozen is gestorven. Daar zien we de onmetelijke liefde van God. Maar hoe komt die liefde in mijn hart? Dat doet de Heilige Geest. Hij gebruikt het Woord van God om mij ervan te overtuigen dat ik in mijzelf een goddeloze ben. Maar de Heilige Geest overtuigt mij er ook van dat Christus voor goddelozen stierf aan het kruis. Dat is een groot wonder van Gods eeuwige liefde. Wanneer ik gelovig mag zien dat Christus ook voor mij stierf aan het kruis, dan vervult de liefde van God mijn hart. De Heilige Geest stort die liefde uit in mijn hart. In het woord ”uitstorten” blijkt de overvloed van deze liefde. In de eeuwigheid zal Gods kind mogen zwemmen in deze oceaan van liefde. In deze liefde van God voor mij ligt het fundament van mijn hoop. De hoop beschaamt niet.

In de eerste verzen van dit hoofdstuk komen we ze alle drie tegen: geloof, hoop en liefde. We worden gerechtvaardigd uit het geloof. God beproeft dat geloof en werkt zo de hoop in onze harten. Die hoop is vast verankerd in de liefde van God in Christus. De hoop staat op de ladder van de liefde en ziet door het venster van het geloof de vervulling van Gods beloften. Misschien blijft uw blik naar binnen gericht, waar u alleen schuld ziet. Of mogelijk bent u gevangen in angst en zorgen over omstandigheden van dit leven. Het is tijd dat de luiken van het ongeloof opengestoten worden en dat het zonlicht van de liefde van God in Christus naar binnen stroomt. Verwacht het van de kracht van de Heilige Geest.