Met het symposium dat vrijdagmiddag plaatsvond, schonk het KOC, de organisatie voor school- en gezinsbegeleiding, aandacht aan zijn veertigjarig bestaan.

Tijdens de onlinebijeenkomst spraken De Bruijn, hoofdredacteur van het Reformatorisch Dagblad (RD), en Arnold Weggeman, directeur advisering bij de Raad van State en voorzitter van de identiteitscommissie van de VBSO, de aanverwante besturenorganisatie van KOC.

De Bruijn ging in zijn lezing in op de thema’s die vanuit de samenleving op de jeugd en op het gezin afkomen. Zo constateerde hij dat aan de klassieke opvatting van het gezin meer en meer wordt gemorreld. „Met de nodige vertraging beïnvloeden de maatschappelijke ontwikkelingen over het gezin ook ons denken over relaties, huwelijk, seksualiteit en gezinsvorming”, stelde hij.

Dat geldt volgens hem overigens niet enkel voor verschuivingen op het gebied van het gezin, maar ook voor thema’s als de waarde van het ongeboren leven, het omgaan met geld en goed, het denken over de zondag, over de overheid en over gezag. „Echtscheiding, abortus, materialisme, ook binnen de reformatorische gezindte komt het voor.”

Vanouds hebben christenen gezocht naar mogelijkheden om wereldse verleidingen en seculiere invloeden buiten de deur te houden, stelde De Bruijn. Gedeeltelijk gebeurde dat door de vorming van een eigen zuil. „Die verzuiling leidde logischerwijs tot het ontstaan van de Biblebelt. Doel daarvan was vooral om samen op te trekken met gelijkgezinden.”

Barricade

De bescherming van de gezinnen is vooral gezocht in afscherming van de buitenwereld, zei De Bruijn. „Het bastion van de Biblebelt was de barricade waarachter refo’s zich terugtrokken en waarin ze als het ware hun eigen wereld hadden.”

Hoewel die neiging tot isolatie begrijpelijk is, is het maar de vraag of die ook wenselijk is, vindt De Bruijn. „In de Reformatie en Nadere Reformatie ging het om hervorming van heel het land, van alle Nederlanders dus. Dan kun je jezelf de vraag stellen hoe nuttig het is om als reformatorische christenen samen te wonen in een smalle strook van Nederland.”

Secularisatie is ten diepste iets van het hart, aldus De Bruijn. „Het gaat om de mens die de zin van zijn leven buiten God zoekt. Die zonde woekert ook in christelijke kring voort. Daardoor vinden de zonden van de samenleving ook aansluiting in ónze harten.”

Om die innerlijke secularisatie tegen te gaan, is terugtrekken in de Biblebelt niet genoeg, aldus De Bruijn. Een hernieuwde reformatie, met name van het gezin, is volgens hem noodzakelijk om verdere innerlijke ontworteling tegen te gaan. „Dat moeten we niet allereerst doen door ons nog sterker terug te trekken uit de samenleving – dat leidt namelijk niet tot reformatie van het hart en ik lees dat ook niet in de brieven van Paulus. We moeten ons focussen op het tegengaan van die innerlijke uitholling, vervlakking en ontworteling. Geestelijke weerstand is nodig, gewerkt door Gods Geest.”

Toelatingsbeleid

Het een voorrecht dat er scholen zijn waar onderwijs gegeven wordt naar de leidraad van Gods Woord, zei jurist Arnold Weggeman. Wel constateerde hij dat onder andere het gebruikmaken van de vrijheid van onderwijs, bijvoorbeeld door het voeren van een eigen toelatingsbeleid, steeds vaker wordt gezien als ongelijke behandeling. „Juridisch kun je dan het recht aan je kant hebben, maar in de publieke opinie heb je een moeilijk verdedigbaar verhaal”, legde hij uit. „In de samenleving van vandaag staat gelijke behandeling op een hoger niveau dan het geoorloofd gebruikmaken van een grondwettelijk verankerde vrijheid. Dat is zorgelijk.”

Hij gaf het KOC –verwijzend naar de persoon van ds. G. H. Kersten– mee te handelen als beginselvast leider, daadkrachtige organisator en respectvol verbinder.

Fundament

Rein van der Garde, de oprichter en latere bestuurder van het KOC, die in 2020 zijn werkzaamheden al beëindigde, nam officieel afscheid van klanten, cliënten en relaties. Zijn opvolger, Arno Bronkhorst, sprak de wens uit dat het KOC scholen, gezinnen en kerken toe zal blijven rusten op het fundament van Gods Woord.