Veenhof (1934) promoveerde in 1968 op de openbarings- en schriftbeschouwing van Bavinck in vergelijking met de ethische theologie. Hij was van 1973 tot 1989 hoogleraar dogmatiek aan de VU en doceert nu aan de universiteit van Bern. Hij heeft zijn beeld van Bavinck na zijn promotie niet bijgesteld, zegt hij. „Ik ben nog steeds met Bavinck bezig en vind dit congres een prachtige gelegenheid om bepaalde thema’s weer aan de orde te stellen. Natuurlijk kun je niet bij Bavinck stil blijven staan. Ik vind dat zijn schriftvisie wel verder doordacht moet worden. Hij stelt de geologische tijdperken gelijk aan de scheppingsdagen. Toch bewandelt hij in dit alles twee sporen. Hij zegt enerzijds dat de Bijbel niet een boek van wetenschap maar van heil is, maar anderzijds moet deze Bijbel leiden tot onze wetenschap.”

In alle kringen heeft men Bavinck gewaardeerd en nog steeds is dat het geval, aldus prof. Veenhof. „Dat gold voor een oud-katholieke Rinkel en voor iemand als ds. G. H. Kersten. Bavinck was een waardige, deskundige en vrome theoloog met een geweldige eruditie, niet alleen op het gebied van kerkgeschiedenis en dogmatiek, maar ook ten aanzien van de niet-theologische wetenschappen, zoals psychologie, pedagogiek en natuurwetenschappen. Deze laatste wetenschappen kregen in zijn latere leven steeds meer zijn belangstelling.

Bavinck had een probleembewustzijn zonder dat hij tot uitgesproken oplossingen kwam. Waar hij aarzelde, voelde je dat er reële vragen lagen. Hij liet veel dingen open. Wat nog nooit vertoond is, is dat een dogmatiek met een omvang als die van Bavinck voor de vijfde keer in het toch beperkte Nederlandse taalgebied is herdrukt.”