De 19-jarige Colinda uit het Gelderse Poederoijen werkt als oproepkracht bij twee zorginstellingen. Van een van haar twee werkgevers krijgt ze te horen dat ze de bonus zal ontvangen. Wél wordt haar gevraagd het vooral te melden als ze het geldbedrag al via een andere instantie tegemoet kan zien. Omdat ze van haar andere werkgever niets hoort, gaat Colinda ervan uit dat ze het extraatje slechts één keer krijgt. Precies zoals het hoort dus.

Als ze echter op haar salarisstrook kijkt, ziet ze dat haar andere werkgever de beloning eveneens heeft overgemaakt. Colinda belt meteen naar haar werk om dit recht te zetten, maar de betalingen blijken al te zijn uitgevoerd. „Zo komt het dus dat ik de bonus twee keer heb ontvangen. Ik wacht nu op een bericht hoe en wanneer ik het geld kan terugstorten”, aldus Colinda.

Het scheelde niet veel of Anja (48) uit Alphen aan den Rijn had de bonus zelfs drie keer gekregen. Tot 31 mei werkt ze als thuiszorgmedewerker bij een zorgorganisatie en als oproepkracht bij een neveninstelling van diezelfde organisatie.

Vanaf 1 juni gaat ze bij twee andere zorginstellingen aan de slag. Anja spreekt met een van haar nieuwe werkgevers af dat zij de zorgbonus via hem ontvangt. Deze zorginstelling laat haar oude werkgevers weten dat zij de 1000 euro dus niet naar Anja hoeven over te maken.

Van haar andere nieuwe werkgever krijgt Anja eveneens het bericht dat zij de bonus via hem tegemoet kan zien. Ze laat echter al snel weten dat ze deze al krijgt via haar andere werkgever.

Ze is verrast als ze ziet dat een van haar oude werkgevers tóch het extraatje heeft overgemaakt. Anja stort het geld terug. „Ik vind dat je dat als christen zo hoort te doen”, zegt ze. „Maar als ik niets had ondernomen, had ik dus drie keer 1000 euro ontvangen. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?”

Telefoonwerk

Crijno (65) uit Aalsmeer ziet dat ook zorgmedewerkers die hier geen recht op hebben, toch de bonus krijgen uitgekeerd. „Mijn dochter, die nog in opleiding is, heeft tijdens de coronaperiode alleen wat telefoonwerk gedaan thuis. Veel andere collega’s deden dat ook. Bredere inzet in de zorg was kennelijk niet nodig.”

Tot zijn verbazing kregen zijn dochter en haar collega’s die hetzelfde werk deden tóch het extraatje op hun rekening gestort. „Ik heb mijn dochter gezegd dat ze het geld maar aan een goed doel moet geven. Maar ze zegt, en daar heeft ze ook wel weer gelijk in, dat ze daar zelf over gaat.”

Karim Mostafi, woordvoerder van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, zegt dat de overheid weinig slagkracht heeft om te controleren wie de bonus terecht ontvangt. „Er zijn meer dan een miljoen mensen in Nederland werkzaam in de zorg, dus we kunnen niet alle individuele situaties beoordelen.”

Vandaar dat het kabinet deze verantwoordelijkheid heeft neergelegd bij de werkgevers; zij moeten bepalen wie van het personeel voor de 1000 euro in aanmerking komt. Mostafi heeft de indruk dat dit niet altijd even zorgvuldig gebeurt. Volgens hem komt het regelmatig voor dat een werkgever het hele personeelsbestand aanmeldt voor de bonus. „Wellicht zitten daar dan ook ict’ers bij die thuis duimen zitten te draaien, maar dat is nu eenmaal hoe de regeling uitpakt. Mostafi: „Het is niet zonder reden dat er 800 miljoen extra nodig is om alle bonussen te kunnen betalen.”

Goed doel

Het ministerie roept mensen die het extraatje onterecht hebben ontvangen op om het geld aan een goed doel te geven. Namens het departement beveelt Mostafi de Stichting Zorg na Werk In Coronazorg (Zwic) aan. Dit fonds hebben zorgmedewerkers zelf opgezet om hun collega’s financieel te ondersteunen die vanwege de coronapandemie thuiszitten. Maar het geld terugstorten kan uiteraard ook, aldus de zegsman.

De achternamen van de zorgmedewerkers zijn bij de redactie bekend