In zijn proefschrift ”One and Holy”, waarop hij vorige week in Amsterdam promoveerde, vergelijkt Park de kerkvisie van de gereformeerde theoloog G. C. Berkouwer met die van de Wereldraad van Kerken en Koreaanse theologen. Park is momenteel parttime predikant onder Engelssprekenden in de Koreaanse stad Suwon.

In de Schrift vormen de eenheid en de heiligheid van de kerk „de ene werkelijkheid van de Heilige Geest”, stelt Park desgevraagd. „Die eenheid is een gave van God, maar ook een opdracht die om geloof vraagt. Eenheid en heiligheid zijn de concrete vruchten van de Geest, waartussen geen hiërarchische verhouding bestaat. Zij kritiseren onze neiging om onze eigen prioriteiten boven die van de ander te stellen.”

In Korea heeft de strijd om de zuivere leer geleid tot meer dan honderd gereformeerde denominaties, stelt Park. „Maar Korea is geen uitzondering. Het reformatorische principe van sola Scriptura en de strijd om zuiverheid in leer en ethiek hebben niet alleen geleid tot eenheid. Ze zijn zelfs een belangrijke oorzaak van scheuringen geworden. Er kwamen felle debatten over hermeneutiek en meer kerkelijke verdeeldheid. Men heeft de gedachte van de onzichtbare kerk en de visie op de kerk als een gemengd lichaam tot een theologisch excuus gemaakt, om zo de kerkelijke verdeeldheid op een redelijke wijze te kunnen verklaren.”

Meegezogen

Het kerkelijk leven in Korea is vooral gepolariseerd door de oecumene, zegt Park. „Christenen uit conservatieve kerken vrezen dat zij meegezogen worden door de oecumenische beweging, vooral de Wereldraad van Kerken, waartegen zij tijdens de assemblee in Busan in 2013 flink hebben geprotesteerd. Velen beschuldigen de oecumenischen van relativisme en syncretisme. Ze zien in hen zelfs de antichrist. Maar in het algemeen kun je zeggen dat de theologische dialoog tussen de verschillende confessionele groepen in Korea nooit is aangemoedigd. Het is voor Koreaanse christenen erg moeilijk om hun eigen kerkelijke grenzen te overschrijden en samen te werken met anderen.”

Wat is de invloed van de kerk op het publieke leven in Korea?

„Zij heeft momenteel haar publieke geloofwaardigheid verloren. Kerkelijke leiders zijn bekritiseerd door het publiek vanwege het gebrek aan morele integriteit en transparantie in het beheren van de financiën. Dat heeft geleid tot verlies van vertrouwen in de kerk, wat door de coronacrisis nog verder is ondermijnd. Veel besmettingen vonden plaats in lokale kerken en werden uitvoerig besproken in de media. Veel burgers beschuldigden de kerken ervan dat zij niet in de eerste plaats bezorgd waren over de openbare veiligheid.

Ik denk dat niet zozeer het enorme aantal denominaties het probleem is. Veel Koreanen, inclusief christenen, tillen niet zwaar aan de hoeveelheid afzonderlijke kerkgenootschappen en hun specifieke verschillen. Het probleem is veel meer de tegenstelling tussen de boodschap van het Evangelie en de levens van christenen, hun verdeeldheid en ruzies, vooral in een tijd van nationale crisis. Die ondergraven de geloofwaardigheid van hun boodschap en zullen leiden tot een afname van het aantal bekeerlingen.”