En het is meer dan dat. Zo hoefde ik de ochtend dat ik er was maar te luisteren om iets van een warme woonkamersfeer te proeven: „Ha, moeders!” klinkt het uit de mond van één van de mannen die zijn binnengestapt. Gastvrouw Ineke Wulfsen glimlacht. „Zo vóel ik me ook: als een moeder die ervoor zorgt dat bezoekers zich op hun gemak voelen.” Later zou ze er nóg een moedertaak aan toevoegen: luisteren.

Dagelijks melden zich er zo’n dertig op de Harderwijkse inloop. Kwetsbare mensen zijn het, weet Ineke. Dat kan komen door een problematische jeugd, een psychische stoornis, door verslaving aan drank of drugs, of een combinatie van al die dingen. Ook werkloosheid kan iemand in de zorgen storten. „Zeg maar nooit: zoiets overkomt mij niet”, waarschuwt Ineke. „Soms zie ik iemand hier binnenkomen en denk ik: Wow, die had een paar weken geleden zelf ook niet gedacht dat hij hier zou aankloppen.”

Een ding hebben bezoekers gemeen: vanwege de sores in hun leven zagen ze hun sociale netwerk verdwijnen. Daarom zijn de meesten eenzaam en komen ze graag naar de inloop om daarvan wat minder last te hebben. Maar de hele ochtend koffieleuten is er niet bij. Binnen wacht inpakwerk, buiten is er tuinonderhoud.

Wonderlijk plekje daar in Harderwijk: een woonkamer die tegelijk kantine, werkplek én opslagplaats is. Maar ook een beetje wrang. Want medewerkers zoals Ineke, die zo royaal getuigen van christelijke naastenliefde, verdienen een royále ruimte.

Als ik even later van de inloop weer de uitgang maak en de voordeur achter me dicht trek, fluistert het bij mij vanbinnen: Meer ruimte voor Harderwijk. Als we dát nu eens met onze actie voor elkaar kunnen krijgen…

>>steundel.nl​​ om te doneren