De nationale politie heeft een programma ontwikkeld dat het lekken door agenten van vertrouwelijke politie-informatie naar criminelen moet tegengaan. Het gaat om een methode die „opvallend zoekgedrag binnen de politiesystemen in een vroegtijdig stadium moet detecteren.”

Als voorbeelden van opvallend zoekgedrag worden genoemd: uit voorzorg het nieuwe vriendje van je dochter natrekken, uit nieuwsgierigheid het strafblad van een bekende Nederlander bekijken of tegen betaling informatie lekken over lopende onderzoeken.

In 2019 onderzocht de politie 178 gevallen van mogelijk doorspelen van informatie. De onderzoeken leidden ertoe dat 68 politieagenten een disciplinaire maatregel kregen opgelegd wegens lekken, misbruik van informatie of het achterhouden daarvan. In 2018 gebeurde dat 71 keer, tegenover 50 gevallen in 2017.

Vanaf het voorjaar wordt het computerprogramma geleidelijk in gebruik genomen, eind volgend jaar wordt „het zoekgedrag van alle 65.000 medewerkers gemonitord.”

NPB-voorzitter Jan Struijs zegt tegenover de NOS dat de mededeling over het computersysteem „veel vragen en wantrouwen” oproept. „Wat wordt er dan gecontroleerd? Wat zijn atypische signalen? Wat betekent dit voor rechercheurs die onderzoek doen naar zware criminaliteit? Wie kijkt er dan mee?”

Volgens Struijs leven deze vragen niet alleen bij de politie maar 
ook bij andere diensten zoals de FIOD, de Belastingdienst en de douane.

Juridische haalbaarheid

Volgens Gerrit van de Kamp van de politievakbond ACP moet er snel duidelijkheid worden verschaft, om te voorkomen dat politiemedewerkers, uit angst dat ze onderwerp worden van een intern onderzoek, nu al nodeloos voorzichtig worden. Ook wil hij weten of het juridisch allemaal wel mag. Hij wil garanties dat iemand die voor zijn werk een bepaalde zoekopdracht intikt niet in de problemen kan komen.

De bonden willen hun vragen op korte termijn voorleggen aan de leiding van de nationale politie.