Hun metingen hebben belangrijke consequenties voor astronomen. De eerste is de publicatie van een nieuw kaart van de Melkweg donderdag.

Het zonnestelsel staat volgens die kaart niet meer in een uithoek van een van de spiraalarmen, maar dichter bij het centrum. Daarmee is de afstand tot het superzware zwarte gat Sagittarius A* in het midden van de Melkweg veel kleiner dan gedacht: geen 27.700, maar 25.800 lichtjaar (244.255 miljard kilometer). Ook draait het zonnestelsel sneller om het centrum: de baansnelheid is geen 220 maar 227 kilometer per seconde.

Toch hoeft niemand zich zorgen te maken dat de aarde binnenkort wordt opgeslorpt door het zwarte gat. De echte afstand is immers niet veranderd. Alleen de meting van de afstand is accurater dan ooit.

De verschillen lijken niet groot, maar hebben wel belangrijke consequenties voor de astronomie. Zo blijkt de rode reus Beutelgeuze dichter bij de aarde te staan. De ster is dus een stuk minder reusachtig en helder dan gedacht.

Ster CK Vulpeculae, die 350 jaar geleden explodeerde, staat juist verder bij de aarde vandaan. Die explosie was veel helderder en krachtiger dan altijd aangenomen. Over deze explosie moet de astronomie zich opnieuw buigen: was deze misschien toch krachtig genoeg voor een supernova?

De astronomen maakten gebruik van de very-long-baseline interferometry (VLBI) om de plaats van het zonnestelsel in de Melkweg te bepalen. Deze techniek maakt gebruik van radiotelescopen over de hele wereld.

Door gelijktijdig met meerdere radiotelescopen waarnemingen te doen aan een object, fungeren de gezamenlijke telescopen als één supertelescoop met een doorsnede van 2300 kilometer. De beelden van de verschillende telescopen worden digitaal samengevoegd, waardoor één radiofoto van het object ontstaat. De astronomen hebben dit voor 99 objecten in de Melkweg uitgevoerd.