„Artsen hoeven zich nu minder zorgen te maken dat zij met een euthanasie hun nek in een strop steken”, zegt Kohnstamm. „Ze hoeven minder bang te zijn voor justitie. Of voor de toetsingscommissie.”

De nieuwe criteria zijn gebaseerd op het arrest van de Hoge Raad in de zaak van verpleeghuisarts Marinou Arends, de eerste arts sinds de euthanasiewet die na een negatieve beoordeling van de toetsingscommissies werd vervolgd voor een euthanasie.

Een schriftelijke wilsverklaring van een patiënt hoeft volgens de nieuwe regels niet meer juridisch perfect in elkaar te zitten. Deze verklaring, waarin een patiënt zelf omschrijft onder welke omstandigheden hij euthanasie wil, is soms - onbedoeld - op meerdere manieren uit te leggen. Een arts krijgt nu meer ruimte om te interpreteren wat de patiënt heeft bedoeld. Dit kan hij bijvoorbeeld doen door familieleden te raadplegen.

„Het is goed om het vast te leggen”, zegt Kohnstamm. „Hoe dan ook. Maar je kunt dit niet standaard opschrijven. Je moet de arts handvaten geven. Wij gaan de bond van notarissen daarom adviseren om mensen daarnaast ook een handgeschreven verklaring te laten schrijven, waarin ze elementen opschrijven die het leven voor hen ondraaglijk en uitzichtloos zouden maken.”

Ook mag een arts volgens de code aan een wilsonbekwame, dementerende patiënt vlak voor de euthanasie een slaapmiddel geven - bijvoorbeeld in de appelmoes of de koffie - als hij verwacht dat de patiënt agressief of onrustig wordt doordat hij niet begrijpt wat er gebeurt.