Pakistaans echtpaar hoopt na zes jaar in dodencel op vrijspraak

Het was vorige week een zware teleurstelling voor het christelijke echtpaar en de familie. Ze kregen het bericht dat de Pakistaanse rechters vanwege de coronacrisis eerder met vakantie zouden gaan. Met als gevolg dat de geplande zitting van maandag pas na de zomer zou plaatsvinden.

Vrijdag kwam plotseling het nieuws dat de zitting maandag toch wél doorgang heeft. „Daar zijn we ontzettend blij mee”, zegt Joseph, de broer van Shagufta. „Dat geeft hoop voor de zaak.”

Volgens de aanklacht zouden Shafqat en Shagufta in 2013 Engelstalige godslasterlijke sms’jes hebben gestuurd naar een imam in hun woonplaats Gojra. Daar werkte Shagufta als schoonmaakster in de plaatselijke kerk. Haar man Shafqat, die verlamd is vanaf zijn middel, deed er vanuit zijn rolstoel wat werk als portier.

Nadat de politie het echtpaar op 21 juli dat jaar heeft opgepakt, doet Shafqat onder grote druk een bekentenis. Volgens Joseph is zijn zwager op het politiebureau gemarteld, in bijzijn van zijn vrouw en vier kinderen. „Toen ze ook dreigden Shagufta onder handen te nemen, bekende hij de sms’jes verstuurd te hebben.”

In het jaar na de arrestatie veroordeelt een rechter het echtpaar tot de doodstraf. Sindsdien verblijft Shafqat in een gevangenis in Faisalabad, Shagufta zit in een isoleercel in Multan, zo’n 250 kilometer zuidwestelijker.

Het bewijs klopt echter van geen kant, zegt Joseph. De berichten zijn verstuurd vanaf de telefoon van Shagufta, maar het echtpaar is ongeschoold en kan nauwelijks lezen of schrijven in het Urdu, laat staan in het Engels. Hij is dan ook verwachtingsvol over het beroep dat is aangetekend bij het Pakistaanse hooggerechtshof.

Joseph, die het islamitische Pakistan enkele jaren geleden al verliet, zet zich vanuit het buitenland onvermoeibaar in voor Shafqat en Shagufta. Vorig jaar bezocht hij hen in de gevangenis.

Hoe gaat het nu met je zus en zwager?

„De gezondheid van Shafqat is verslechterd. Omdat hij vanaf zijn heup verlamd is en weinig kan bewegen, heeft hij verschrikkelijke doorligplekken gekregen. Hij krijgt in de gevangenis niet de zorg die hij nodig heeft.

Mijn zus was in het begin van haar gevangenschap erg depressief en moest veel huilen. Ze zei telkens: „Ik kan niet meer, ik kan niet meer.” Door de stress vielen haar haren uit.

Maar God heeft haar nu meer vrede gegeven. Ze bidt veel tot God of zij en haar man vrijgesproken mogen worden.”

Wat verwachten jullie van de zitting van maandag?

„Het is nog niet duidelijk of de rechter al een uitspraak doet. We hopen in ieder geval dat de zitting daadwerkelijk doorgaat. Het proces duurt al ontzettend lang.

De vorige keer kwam de rechter gewoon niet opdagen. Uitstel van een zitting is in het Pakistaanse rechtssysteem heel normaal. Bij blasfemiezaken schuiven de rechters de zaak echter vaak nog eens extra voor zich uit. Ook zij lopen gevaar als ze een blasfemieverdachte vrijspreken.”

Is er kans op vrijspraak?

„Het is mogelijk dat ze de doodstraf krijgen, in Pakistan weet je het nooit. Maar het aangedragen bewijs is zo belachelijk dat geen rechter van het hooggerechtshof op basis hiervan zo’n straf zou durven uitspreken. Ook de vrijspraak van Asia Bibi geeft ons goede hoop dat mijn zus en zwager vrij zullen komen.

Mijn ouders staan elke ochtend om vijf uur op en bidden dan voor Shafqat en Shagufta. Zij verwachten dat God een wonder gaat doen.”

En als je zus en zwager vrijkomen?

„Dan proberen we hen zo snel als mogelijk het land uit te krijgen. Als het over blasfemie gaat, ontbreekt de redelijkheid in Pakistan. Ze zullen in het land nooit veilig zijn voor moslimextremisten. Met de vier kinderen die ze hebben is het anders wachten op ongelukken.”

Pakistaans echtpaar hoopt na zes jaar in dodencel op vrijspraak

Kerk & religie

RD.nl in uw mailbox?