Haar dagboek, in veertig episoden, werd onlangs gepubliceerd, onder de titel ”Dagboek uit Jeruzalem”.

Marleen heeft een prettige vertelstijl, een goede woordkeus en is niet bang haar persoonlijke beleving van bepaalde gebeurtenissen te verwoorden. Je merkt dat zij ervan houdt om zich te verdiepen in en recht te doen aan de materie en vooral de mensen over wie zij schrijft. Dat is niet eenvoudig in een land met een zo bewogen en gecompliceerde historie, dat tot op de dag van vandaag dikwijls getekend wordt door ”het conflict” tussen de twee bevolkingsgroepen die er leven.

Israël/Palestina

Je voelt dat Marleen en Ilja hiermee worstelen. Het eerste waarin dat opvalt, is de nadrukkelijke manier waarop consequent gesproken wordt over Israël/Palestina. Natuurlijk is dit debet aan de opdracht die Kerk in Actie hun had meegegeven om naar beide kanten te kijken en te luisteren. En dat doet Marleen. Ze laat ons kennismaken met de levens van haar Arabische taallerares, haar Messiasbelijdende Joodse buren, de Arabische jonge vrouw op de bank, een vereenzaamde Russische immigrante in een verpleeghuis, een Joodse Holocaustoverlevende, tot aan de opa van Ilja toe. Ook gunt zij de lezer een kijkje in de historie en de bedoelingen van het Bible College, de anglicaanse school van haar kinderen en de hernieuwing van het diakenambt in de kerken van Israël.

Meervoudige partijdigheid is de term die de lading van hun werk zou moeten dekken. Het gevaar is hier dat, door gebrek aan historisch inzicht en nuancering, er toch op meerdere plaatsen de indruk ontstaat van ongelijke loyaliteit. Zo komen de „martelgang” rond het checkpoint en het „onrecht van de muur” naar voren, zonder dat gerefereerd wordt aan de reden waarom beide in het leven geroepen zijn. Ook zou je al lezend de schuld van het ontbreken van ziektekostenverzekering en goede gezondheidszorg (ten onrechte) op het conto van Israël schrijven.

Er is niets mis mee om mensen ruimte te geven te klagen over hun moeite en de tekorten in de Palestijnse gebieden. Dat benoemen en daarmee bewogen zijn is niet verkeerd. Leg echter de verantwoordelijkheid ervoor bij degenen die deze moeten dragen. Het gevaar is groot dat lezers zonder al teveel inzicht en kennis van de problematiek op het verkeerde been gezet worden en dat vind ik heel jammer! Tegelijkertijd is het gezond om van tijd tot tijd een boek te lezen dat je op bepaalde punten tegen de haren instrijkt en je dwingt je nog eens te verdiepen in de feiten…

Marleen schreef overigens geen politieke beschouwing of een theologisch werk, maar een dagboek. Een dagboek is een persoonlijk verhaal van gebeurtenissen, belevenissen en gedachten daarover. Dat doet zij onopgesmukt en in rake bewoordingen. Ze laat ook blijken hoeveel Ilja en zij voor elkaar betekenen en tot steun zijn.

Overlijden

Des te schokkender is het te lezen dat Ilja onverwacht komt te overlijden en dat Marleen alleen verder moet. Als vrouw, als ouder en als uitgezondene. Verbijsterend! Toch zijn de hoofdstukken die zij hierover en hierna schrijft niet getekend door wanhoop. Ze is heel eerlijk en persoonlijk over dit enorme verlies dat haar hele bestaan overhoop gooit, maar getuigt tegelijkertijd van haar relatie met de Heere Jezus en hoe zij ook in deze periode ervaart dat God haar persoonlijk troost en verder leidt. Indrukwekkend en hoopvol!

Dagboek uit Jeruzalem. Het leven van een pastoraal werker in de Heilige Stad, Marleen Anthonissen-van der Louw; uitg. KokBoekencentrum, ISBN 9789023957461; 128 blz.; € 12,50