Binnenland

„Mijn man zei: Zo kan het niet langer”

De geestelijke gezondheidszorg is vaak negatief in het nieuws. Ook over de nieuwe Wet verplichte ggz zijn de meningen verdeeld. Marijke Groot weet hoe het is om opgenomen te worden in een instelling. In haar nieuwe boek geeft ze een blik achter de schermen.

19 December 2019 14:31Gewijzigd op 17 November 2020 07:01

„Aftellen. Dat doe ik. Bijna richting huis met een doel: wegblijven uit ggz-instellingen. Ik moet vertrouwen op mijn eigen kracht. Die ik toch blijk te hebben.”

Begin dit jaar deelt Marijke Groot (39) uit Deventer dit bericht via Twitter. Ze zit aan het einde van haar opname in een instelling. Daar zijn jaren aan psychische klachten aan vooraf gegaan.

In 2015 ging voor het eerst flink mis, vertelt Groot. „Werken, de kinderen, het huishouden… ik ging altijd maar door. Ik dacht dat ik zo mijn verleden wel kon vergeten.” Terwijl het gezin Groot midden in de procedure zat om pleegzorg te gaan verlenen, overleed haar broertje. Dat werd haar te veel; ze gleed af in een depressie. „Er kwam steeds meer ellende van vroeger naar boven. Wegdrukken lukte niet meer. Toch bleef ik ertegen vechten.”

Ze kreeg hulp van een psycholoog, maar vond het moeilijk open te zijn over haar klachten. „Ik gaf steeds een stukje informatie. Dan dacht ik: dit vertel ik wel, dat andere niet. Ik accepteerde nog steeds niet dat er iets met me aan de hand was.”

Wachtlijsten

In januari van dit jaar bereikte ze het dieptepunt; ze deed voor de tweede keer een zelfmoordpoging. Daarna greep haar man in. „Ik heb een rustige en meelevende man, die lang met mij is meegegaan en alles voor me deed. Maar na mijn zelfmoordpoging zei hij: Zo kan het niet langer meer. Dit is niet goed voor ons gezin. Hij wilde dat ik goede hulp zou gaan zoeken voor ik weer terug naar huis kwam.”

Voor Groot was dat een wake-upcall. „Mijn man en ik zijn al lang bij elkaar en we hebben drie kinderen. Ik wilde mijn gezin niet kwijtraken. Toen ben ik gaan vechten. Dat deed ik daarvoor ook, maar op een andere manier. Ik dacht dat hulpverleners alles voor me zouden oplossen, maar nu ging ik bij mezelf te rade.”

Ze verblijft een paar maanden in een ggz-kliniek, wordt ontslagen en zoekt dan verder naar hulp. Ondertussen schrijft ze een boek over haar ervaringen. ”Veel succes met je PTSS” is een combinatie van gedichten en verhalen over haar opnameperiode. In het boek is ze zowel positief als negatief over de ggz. Zo staat er een ode aan de psychiatrische verpleegkundige in, maar benoemt ze ook het probleem van de lange wachtlijsten. „Het kromme is dat mensen steeds vaker worden afgewezen omdat hun problemen te complex zijn. Terwijl juist zij die hulp hard nodig hebben.”

Groot heeft het zelf ook meegemaakt. Ze werd dit jaar afgewezen bij twee kleinere klinieken. „Ik kreeg te horen: Je bent in januari nog in crisis geweest, wij durven het niet aan om met jou zo’n traject aan te gaan.”

Volgens haar heeft het vooral te maken met de druk die ggz-instellingen ervaren van verzekeraars. „Alles is in kaart gebracht. Voor elke stoornis of psychisch probleem krijg je een bepaald geldbedrag. Het gevolg is dat mensen met een complexe hulpvraag langer op een wachtlijst staan omdat er minder snel een pasklare oplossing is.”

Ze probeert alles van twee kanten te bekijken. „De ggz heeft al een slechte naam. Het probleem ligt niet bij de hulpverleners, die verzetten bergen werk.”

Over de nieuwe Wet verplichte ggz heeft ze gemengde gevoelens. „Als een psychiater zegt dat iemand niet opgenomen hoeft te worden, maar de familie wil dat wel, dan kan het blijkbaar alsnog afgedwongen worden via de rechter. Ik vind dat wat krom, maar mijn man zei: Ik zou het wel fijn vinden om die inspraak te hebben.”

Koken

Het gaat inmiddels beter met Groot. Ze krijgt nog hulp, maar is het gezinsleven weer volop aan het oppakken. „Ik help mijn kinderen met hun huiswerk, zoek recepten op en kook weer. Mijn man heeft dat al die tijd naast zijn baan moeten doen, want ik was er niet. Het is zwaar geweest, maar we komen er wel.”

Hebt u hulp nodig? Dan kunt u contact opnemen met Stichting 113 Zelfmoordpreventie via 0900 0113 (24 uur bereikbaar) en 113.nl

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer