De slachtoffers waren allemaal hoogbejaarde en demente inwoners van vier verzorgingsinstellingen in de regio Rotterdam. „Jij hebt die mensen ernstig ziek gemaakt”, aldus de rechter. „Hun dood komt voor jouw rekening. (…) Op zoek naar spanning en sensatie heb je gespeeld met de levens van bewoners van verzorgingsinstellingen. Deze mensen waren allemaal afhankelijk van de zorg die jij had moeten bieden.”

A. was zichtbaar nerveus. Hij had twee gevallen bekend, maar volgens de rechter „alleen omdat je er niet onderuit kon”. De rechter achtte bij één slachtoffer bewezen dat A. in haar geval zowel schuldig is aan moord als aan een poging daartoe. Daarmee komt het aantal pogingen tot moord eigenlijk op zeven stuks, maar is er dus sprake van elf slachtoffers in totaal, niet twaalf.

A. lijdt volgens de rechter aan een persoonlijkheidsstoornis, waarin hij zich een dokter waant. „Het gebeurde allemaal in jouw fantasie als arts. Gedragsdeskundigen zeggen dat je die prikjes gaf om die mensen zich beter te laten voelen, je wilde ze niet doodmaken”, zei de rechter. „Toch heb je bewust de kans op de koop toe genomen dat ze konden doodgaan.”

De opgelegde straf komt overeen met de eis van het Openbaar Ministerie. Het vonnis komt erop neer dat A. eerst zijn celstraf moet uitzitten voordat de tbs-behandeling kan beginnen. De advocaat van A., Robbert van Haneghem, weet nog niet of hij tegen het vonnis in beroep gaat. Daarvoor is het nog te vroeg, zegt hij. Ook wilde de raadsman niet zeggen hoe zijn cliënt op de uitspraak heeft gereageerd.

Namens de nabestaanden zegt advocaat Frank Hamers dat deze familieleden tevreden zijn met de uitspraak. „Het merendeel had gehoopt dat het dit zou worden.”

Naast de straf heeft A. ook een beroepsverbod gekregen voor de duur van 25 jaar. Naast de moorden en pogingen daartoe, is A. ook veroordeeld voor het witwassen van medische documenten, het vervalsen van een Verklaring Omtrent Gedrag en drie maal diefstal.