„Want het Leven is geopenbaard, en wij hebben het gezien, en wij getuigen, en verkondigen ulieden dat eeuwige Leven, Hetwelk bij de Vader was, en ons is geopenbaard.”

Hetgeen wij gehoord hebben, dat zien wij, inderdaad onsterfelijk geworden zijnde, de Vader in de Zoon, de Zoon in de Vader, de Heilige Geest in beiden, licht in licht, leven in leven, blijdschap in blijdschap, heerlijkheid in heerlijkheid. Wijzelf zijn ook met het eeuwige licht bestraald, wijzelf zijn ook met het eeuwige leven begaafd, wijzelf zijn ook met de eeuwige blijdschap overgoten, wijzelf zijn ook met de eeuwige glorie versierd.

O, lieflijke voorhoven van God. Hoe zoet is het hier te leven, hoe genoeglijk hier te blijven. In deze voorhoven zullen wij staan, zullen wij zitten, zullen wij wandelen, grootmakende de Vader, Die Zijn Zoon voor ons heeft gegeven, grootmakende de Zoon, Die voor ons Zijn leven heeft gegeven, grootmakende de Heilige Geest, Die een ongetwijfeld pand van onze hoop en zaligheid is geweest. Alle hemelen zijn vol van de heerlijkheid van de Vader, de Schepper, van de heerlijkheid van de Zoon, de Verlosser, van de heerlijkheid van de Heilige Geest, de Heiligmaker, in alle eeuwigheid der eeuwigheden.

Wij danken: „Eeuwige, waarachtige en levende God, Die uit oneindige goedheid Uzelf hebt geopenbaard, zendende de Zoon, en uitgestort hebbende de Heilige Geest op de apostelen. Wij danken U dat Gij niet alleen gewild hebt dat wij tot een kort gebruik des levenslicht, uit onze ouders geboren, maar ook tot de hope der zalige onsterflijkheid, door Uw Heilige Geest, herboren zouden worden.”

Abraham Scultetus, hoogleraar in Heidelberg (”Preek op de Synode te Dordrecht”, 1618)