Moeders primaire taak ligt in het gezin, kopt het RD in Toegespitst (17-11). Vervolgens wordt vaders taak aangeduid als „kostwinner”. Dat is wel erg beperkt. Als ik vader was, zou ik daar in ieder geval geen genoegen mee nemen. Bovendien mist het de essentie van goed vaderschap. Menselijk vaderschap is bedoeld als een afspiegeling (schaduw) van Gods vaderschap, en niet andersom. In Deuteronomium 32 vinden we belangrijke aanwijzingen, omdat we daar voor de eerste keer expliciet over Gods vaderschap lezen. Hij bevestigt (maakt standvastig; vers 6), omringt en onderwijst (vers 10), leidt (vers 12) en brengt tot bestemming (vers 11).

Lees ook

Moeder is (niet altijd) thuis

Laten we geen afbreuk doen aan de veelzijdigheid van de taak van moeders én vaders in het gezin. Natuurlijk kunnen vaders en moeders die verschillende aspecten niet allemaal even goed uit de verf laten komen. Maar een wisselwerking tussen de specifieke rol van vader en moeder vangt dat voor een groot deel op. Er is ruimte voor verscheidenheid in de eenheid.

Degradatie

De maatschappijbrede gezagscrisis en de feminisering van onderwijs en opvoeding zijn de reformatorische gezindte niet voorbij gegaan. De degradatie van het vaderschap, die daaraan ten grondslag ligt, blijkbaar ook niet. En het lijkt erop dat de vrouw nu het gezin moet redden. Dat is (het begin van) secularisatie. We dreigen namelijk in een vicieuze cirkel terecht te komen, waarbij moeders in toenemende mate op hun manier de leegte opvullen. Vervolgens vinden moeders het steeds lastiger om de opvoeding en zorgende taken uit handen te geven. Ik vrees dat we de gezaghebbende zorgkwaliteit van vaders al twee generaties lang te weinig erkend hebben.

Zo bezien is het misschien juist wel gezond als moeders niet altijd thuis zijn, als de vaders er dan maar zijn! In ieder geval zal samen besproken moeten worden hoe men de godsdienstige opvoeding (Deut. 6 en Ef. 6:4) in de praktijk wil brengen. Bijbels gezien zijn vaders hierin eerstverantwoordelijken.

De opvoeding van Timotheüs is dan ook geen voorbeeld voor ons. De auteur suggereert dat, als hij concludeert dat vooral Timotheüs’ moeder grote invloed had op zijn godsdienstige ontwikkeling. Zijn opvoeding zegt ons wel dat het toch goed kan komen met onze kinderen, als de vader afwezig is! Zijn we al niet zo ver, dat tegenwoordig vooral moeders de kar van de geloofsopvoeding trekken? Anders zouden we de opvoeding van Timotheüs niet zo gemakkelijk als voorbeeld stellen.

Kortom, het is goed als vrouwen in onze gezindte bevraagd worden over de invulling van hun taak, maar laten we ook de mannen hierop blijven bevragen!

Diploma

De auteur lijkt er ook een punt van te willen maken dat thuisblijvende moeders soms hun diploma’s kwijtraken. Alleen wordt niet duidelijk welk punt precies? Wil hij zeggen dat bijvoorbeeld het behouden van je registratie als arts vóór je taak in het gezin gaat? Of dat je beter maar niet kunt gaan studeren als vrouw? Laat het feit dat er soms geen invulling gegeven kan worden aan het primaire doel van een opleiding überhaupt niet als een probleem worden gezien.

De hamvraag is namelijk hoe we gebeurtenissen in ons leven duiden en hoe we keuzes maken. Met andere woorden, geloven we nog in Gods leiding in ons leven en maken we keuzes voor Zijn aangezicht? Of bedenken we alleszins redelijke argumenten om uiteindelijk ons eigen leven te leiden? Daar ligt de crux als je ziet dat je werk schuurt met je taak in het gezin: kies je voor jezelf of kies je voor de ander?

Goed nieuws

Voor wie denkt dat dit een offer is, is er goed nieuws: we zijn gemaakt voor de ander! God vraagt dan ook niks van ons, Hij biedt ons wat aan. Namelijk om te ervaren dat Zijn genade groter is dan onze moeite om tot onze bestemming te komen. Offers van vaders en moeders (van financiële aard of anderszins) zijn niets minder dan een genadegave om er voor de ander te zijn. Al het andere wordt ons toegeworpen.

De auteur is moeder en werkzaam geweest als algemeen chirurg.