Uit onderzoek van het Openbaar Ministerie blijkt dat Praljak bij zijn zelfdoding geen hulp van anderen had gekregen. Om dat te onderzoeken is gepoogd te achterhalen hoe het flesje gif in de rechtszaal is gekomen. Er zijn echter geen aanwijzingen gevonden die duidelijk maken hoe en wanneer hij het gif heeft verkregen.

Het OM concludeert op grond van getuigenverklaringen dat Praljak al langer aan zelfdoding dacht. Na zijn dood werd een afscheidsbrief gevonden waarin Praljak aan zijn familie schreef dat hij al lange tijd geleden had besloten om zijn leven te beëindigen, als hij schuldig zou worden verklaard.

In het drankje van Praljak zat een dodelijke dosis kaliumcyanide, opgelost in water. Het valt volgens het OM niet uit te sluiten dat Praljak het gif al (zeer) lange tijd in zijn bezit had. Kaliumcyanide kan in droge vorm worden bewaard en een geringe hoeveelheid is al dodelijk. In dat licht is het niet vreemd dat het invoeren of bewaren van de stof niet is opgemerkt, stelt het OM.

Om te achterhalen hoe het flesje in de rechtszaal is gekomen, zijn onder meer camerabeelden bekeken, diverse getuigen gehoord en de ruimten doorzocht waar Praljak verbleef. Op camerabeelden van de gevangenis zijn geen bijzonderheden waargenomen. Hij is wel kort in twee ruimtes zonder camera’s geweest: het toilet en de ophoudkamer, een soort wachtruimte. Hier is niets relevants aangetroffen, aldus het OM.