Column (Jan van Klinken): Sharia
Het is 2050. In politiek Den Haag, ja in heel Nederland, is grote beroering ontstaan. Dit vanwege de uitslag van de verkiezingen voor de Tweede Kamer. De partij Inshallah Sharia heeft een daverende overwinning behaald.
Helemaal als een verrassing komt dit niet. Het aantal moslims binnen de landsgrenzen is in dertig jaar tijd geëxplodeerd. Dat is vooral het gevolg van het asielbeleid, dat sinds het aantreden van een linkse coalitie onder aanvoering van Jesse Klaver sterk is verruimd. Doordat het in het Midden-Oosten permanent onrustig is gebleven, is de stroom vluchtelingen vanuit die regio steeds groter geworden. Gevolg is dat de verhoudingen drastisch zijn veranderd. Op zeker moment vormen de moslims zelfs een meerderheid. Dankzij de voor hen gunstige verkiezingen krijgen zij het merendeel van de zetels in de Tweede Kamer in handen.
De overige partijen maken zich grote zorgen. Het verkiezingsprogramma van de moslimpartij laat weinig onduidelijkheid bestaan over haar voornemens. De islamitische wetgeving zal onverkort van kracht worden verklaard. Iedereen weet wat dat betekent.
In de nacht na de dramatische verkiezingsuitslag komt het leger in actie. Alle grote steden komen onder militaire controle te staan. Ook het Binnenhof geldt als bezet gebied. Gekozen Kamerleden van Inshallah Sharia komen er niet in. De leider van de militaire junta laat de 150 zetels verdelen over de overige partijen.
Het eerste debat van de Kamer verloopt chaotisch. De verwarring en ontreddering gieren door de wandelgangen. Moet de Kamer blij zijn dat het leger de invoering van de sharia heeft weten te blokkeren? Of moet vooral de afkeuring overheersen dat de democratie ernstig is aangetast? In dat geval dient het ingrijpen van het leger scherp te worden afgekeurd.
Ten einde raad wordt Piet Hein Donner te hulp geroepen. Ondanks zijn 102-jarige leeftijd is hij nog goed bij de pinken. De vroegere vicepresident van de Raad van State heeft niet lang nodig. De militaire actie kan niet door de beugel. Wie democraat is, moet accepteren dat vijanden van de democratie het voor het zeggen krijgen. Bij zijn afscheid in 2018 had hij dat al in de zaterdageditie van 20 oktober van dagblad Trouw verklaard.
En zo kon het gebeuren dat vrouwen in ons land verplicht werden zich te laten besnijden, dat bij dieven de handen werden afgehakt, dat homo’s van de Euromast werden geworpen, dissidenten stokslagen kregen, christelijke kerken werden gesloten, afvallige moslims vogelvrij werden verklaard en kritische journalisten in stukken werden gezaagd.
Het was een opmerkzame lezer die me op de desbetreffende passages in het Trouwinterview met Donner wees. Hij schudde mismoedig het hoofd. Ik ook.