Volgens transportfederatie ITF is het onwaarschijnlijk dat de eigenaar van het schip de voorraad zelf nog aanvult. Femke Kay heeft er haar handen vol aan. Maar ze doet het met liefde. Sinds op Facebook een actie begon voor de opvarenden van het in de Terneuzense Massagoedhaven gelegen schip Kuzma Minin, draait de medewerkster van het zeemanshuis Seamen’s Club overuren.

Spontaan

De internationale transportfederatie ITF signaleerde deze week dat de Kuzma Minin bijna geen proviand meer had en meldde dit bij het zeemanshuis. „Omdat wij als varenscentrum een taak hebben voor het welzijn van zeelieden, heeft mijn collega Leontine Verhoef spontaan deze actie op touw gezet”, vertelt Femke Kay. „De respons is enorm.” Dinsdagavond kon een eerste ingezamelde partij levensmiddelen aan boord worden gebracht, woensdagvond volgde een tweede.

Volgens Kay komen veel mensen ook spontaan naar het zeemanshuis om voedsel en ook geld voor de Russen te doneren. Leon Essers is zo iemand. De Terneuzenaar meldt zich met een flink hulppakket bij het varenscentrum. „Dit schip ligt hier al sinds mei. De gemeente had al veel eerder moeten ingrijpen”, vindt hij. „Op het gemeentehuis hadden ze kunnen weten dat het aan boord niet goed ging.”

Zwaar weer

Er waren namelijk wel signalen. Bemanningsleden die weleens in het zeemanshuis wat kwamen drinken, zeiden dat alles goed was, „maar op het laatst gaven ze wel schoorvoetend toe dat er wat problemen waren”, aldus Kay. „Maar ik denk ook dat de kapitein zijn opvarenden er lang over in het ongewisse liet hoe weinig voorraad er nog over was. Zij konden zelf niet in de voorraadruimte.”

De rederij van het schip zit financieel in zwaar weer. Schuldeisers hebben daarom beslag laten leggen op de Kuzma Minin en andere schepen van het bedrijf. De twintigkoppige bemanning van de Kuzma Minin kan geen kant op. Gaan ze terug naar hun gezinnen in Rusland, dan zijn ze hun contract kwijt en kunnen ze fluiten naar hun loon.

In het zeemanshuis meldt zich intussen een Russische tv-ploeg. Verslaggeefster Anastasia Bourt vertelt desgevraagd dat de rederij, Murmansk Shipping Company, haar heeft verzekerd dat de situatie bij de scheepvaartonderneming onder controle is.

Maar inspecteur Gijs Mol van transportfederatie ITF krijgt signalen dat de proviand voorlopig niet aangevuld zal worden. Er zijn onbetaalde rekeningen voor eerdere leveringen. „Ik heb de kapitein ook gezegd dat hij geen voedsel van de hulpactie mag weigeren, wat hij in eerste instantie wel deed”, zegt Mol. „Hij moet aan zijn bemanningsleden denken. Die aten de afgelopen weken alleen maar aardappelsoep.”

Trots

Met het busje van het varenscentrum rijden we naar de haven waar het schip, dat kolen vervoerde, al maanden werkeloos naast grijze kolenbergen aan de kade ligt. Onder geen beding mogen we aan boord. Alleen Kay zal vanavond op het schip worden toegelaten als ze het voedsel, inclusief 20 kilo vlees, brengt. Dat zo veel mensen in actie kwamen om de zeelui te helpen, vinden Kay en haar moeder, die ook in het zeemanshuis werkt, hartverwarmend. De moeder begrijpt waarom de zeelieden niet eerder aan de bel trokken. „Ze hebben hun trots. Zeg nou zelf: je geeft toch ook niet graag toe dat je gezin rijp is voor de voedselbank?”