Met het woord verzoening raakte de apostel Paulus de hartslag van de prediking, stelde dr. Hoek vrijdagavond in Kesteren. De docent praktische theologie hield tijdens de opening van het academisch jaar van het Hersteld Hervormd Seminarie, gevestigd in Amsterdam, een lezing over het thema: ”Alsof God door ons bad. Prediking als bediening der verzoening”.

Om zondaren tot het geloof in Christus te brengen, maakt God gebruik van de bediening der verzoening. „En daar komt u of kom jij in zicht, als verkondiger of aankomend verkondiger van het Evangelie”, zei dr. Hoek. „Paulus maakt immers duidelijk dat de verzoening, die door het offer van Christus volbracht is, in apostolische prediking geproclameerd, naar ons toegedragen, in ons uitgericht en voltrokken wordt. Prediking is naar haar wezen bediening, of eigenlijk: dienst der verzoening.”

Verlegenheid

Wanneer de Heere mensen tot Zijn dienst roept, reageren die vaak met vrees en verlegenheid, zo blijkt uit de Bijbel. „Begrijpelijk. Wie is tot déze dingen, tot déze dienst bekwaam? Nu kun je ook dat nog makkelijk zeggen. Er gaat geen intrededienst voorbij of we belijden dat. En dat is op zichzelf zeker op zijn plaats. Alleen, ín de dienst denken we nog heel wat keren dat we het er behoorlijk goed vanaf brengen. En in de voorbereiding tot de dienst zien we onszelf al heel wat keren in gedachten als een kanselredenaar schitteren op de preekstoel. Dat leeft in ons aller hart.”

Dr. Hoek zei te hopen dat alle predikanten, kandidaten, studenten en docenten iets van die verlegenheid kennen, en zeggen: „Heere, moet ik dat offer bedienen?” Tegelijk is het volgens hem een vreugdevol, voortreffelijk werk om „die zeer blijde boodschap” te verkondigen. „Aan doodschuldige zondaren: „Hier is Uw God. Die God, Die in Christus aan vijanden Zijn vriendschap biedt.””

Als dat centraal staat in de bediening der verzoening, kan het nooit gaan om de gaven of de persoon van de prediker, aldus de hersteld hervormde docent. „Dan wordt een preekstoel nooit een podium waarop een mens schittert. En dan zal de preek geen demonstratie in retorica zijn, maar een woord, gesproken met verlegenheid én met verwachting, ootmoedig én vrijmoedig. Want wanneer wij spreken, zwijgt Hij niet.”

Hoogspanning

Predikanten mogen dan ook niet lichtvaardig omgaan met iets waar de „hoogspanning van dood en leven” op staat. „Wij staan, met de gemeente, op de grens van tijd en eeuwigheid, van hemel en hel.” Als de bediening der verzoening uitgericht wordt, „scharniert de poort van het Koninkrijk der hemelen.”

Dr. P. de Vries, docent Bijbelse theologie en hermeneutiek, verzorgde de meditatie.