Abdul Fatah al-Sisi krijgt in Nederlandse media nogal eens dictatoriale trekken toegemeten: hij regeert „met harde hand” en dergelijke kwalificaties meer. Een meerderheid van de Egyptenaren steunde hem echter (van harte) tijdens de afgelopen presidentsverkiezingen.

Op mijn werk werd er natuurlijk ook over de verkiezingen en president Sisi gesproken. De meningen over Sisi waren verdeeld. Een vrouwelijke collega begon Sisi ontzettend af te kraken: „Hij heeft niets goeds gedaan.” Een andere vrouwelijke collega viel haar bij: „De prijzen zijn de afgelopen jaren verdubbeld en er is niets tegenover komen te staan.”

Een mannelijke collega nam het echter voor Sisi op. Zijn visie kwam erop neer dat Sisi niet in staat is alle problemen die er bestaan in Egypte in een handomdraai op te lossen. Bovendien zou de wisselkoers van de dollar invloed hebben op de prijzen van levensmiddelen en benzine.

De afgelopen vier jaar zijn de prijzen van sommige artikelen inderdaad enorm gestegen. Een pak maandverband kostte twee jaar geleden bijvoorbeeld nog 13 Egyptische pond (60 cent) en nu 24 (1,10 euro). In het najaar van 2017 steeg de prijs van suiker dramatisch tijdens „de suikercrisis”: van 4 naar 21 pond. Suiker was zelfs niet meer overal verkrijgbaar. Na de crisis zakte de vraagprijs weer naar 8 pond, maar dat is dus nog altijd het dubbele van het oude bedrag.

Sommige Egyptenaren zijn daarom kritisch over president Sisi. Van verscheidene mensen in Caïro hoorde ik dat ze helemaal niet wilden gaan stemmen. Onder hen waren ook een paar van mijn familieleden. Op het laatste moment, de derde en laatste dag van de presidentsverkiezingen, stemden ze echter alsnog. En wel op Sisi.

De reden waarom ze niet waren thuisgebleven en braaf hun vinger in de rode inkt doopten, had te maken met het gerucht dat niet-stemmers een geldboete zouden krijgen. En natuurlijk stemden ze vervolgens op Sisi, want er was geen redelijk alternatief. Want wie was tegenkandidaat Moussa? Vrijwel niemand kent hem. Moussa deed volgens velen slechts voor spek en bonen mee.

Mijn schoonmoeder stemde overigens met volle overtuiging op Sisi. „Het is fout als je niet stemt”, stelde ze om te beginnen. En: „Sisi heeft heel veel goeds voor ons gedaan, hij heeft kerken en wegen laten bouwen.” Ze kwam stralend en trots terug van het stembureau. Die kon je overigens onmogelijk mislopen: bij elk stembureau in Caïro was een dj ingezet die met veel lawaai de aandacht trok, zodat je eerder de indruk kreeg dat je een discotheek naderde dan een stembureau.

Op de dag van Sisi’s overwinning was mijn schoonmoeder dolblij en velen met haar. In veel wijken van Caïro kwamen mensen op straat bij elkaar om de overwinning te vieren. De komende vier jaar zal blijken welke koers hij zal inslaan, voor vriend en vijand is dat nog koffiedik kijken. Een commentator op een staatszender suggereerde al: „We moeten de grondwet aanpassen zodat Sisi ook na deze vierjarige termijn president kan blijven.” Geen commentaar.