SGP hoopt dat netwerkorganisatie stem van gezin nog beter vertolkt

De vraag intrigeert directeur Jan Schippers van het Wetenschappelijk Instituut voor de SGP al tijden: waarom lopen burgers in het ene land veel eerder te hoop tegen overheidsbeleid dat desastreus kan uitpakken voor gezinnen dan in het andere? Concreet, zegt Schippers, een demonstratie tegen het antifamiliebeleid van de Franse regering bracht in 2014 in Frankrijk vele tienduizenden betogers op de been. „Dat zie ik hier nog niet zo snel gebeuren.” Nog een vergelijking, Kroatië hield in 2013 een referendum waardoor het huwelijk in de Kroatische grondwet als een exclusieve verbintenis tussen man en vrouw werd omschreven. „Of je daar in Nederland veel handtekeningen voor op papier krijgt, moet ik nog zien.”

Nederland is echter wel het land waarin de SGP politiek actief is; dit jaar op de kop af 100 jaar. „En omdat het gezin ons aan het hart gaat”, zegt Schippers, „willen we er dit jaar toch iets extra’s voor doen.” Een eenkolomsbericht met als kop ”SGP lanceert platform voor gezin”, vrijdag in deze krant, lichtte al een tipje van de sluier op. „Wel een tikje bezijden de waarheid”, lacht Schippers. „De SGP grossiert niet in buitenparlementaire acties. Ook niet in een jubileumjaar. Verder lanceren we niets, we proberen alleen een katalysator te zijn.”

Wat is precies het idee?

„Veel organisaties in christelijk Nederland houden zich op enigerlei manier bezig met het gezin. Sommige zijn gelieerd aan kerk of school, andere hebben een zorg- of welzijnsdoelstelling. Weer andere richten zich op vorming en toerusting, al dan niet in combinatie met recreatieve activiteiten. Op een enkele uitzondering na betreft het kleine instellingen met weinig capaciteit en geen overdaad aan menskracht. Met name tijdens kabinetsformaties ervaar ik dat als een gemis.

De informateurs worden dan overspoeld met brieven, afkomstig van de meest uiteenlopende lobbyorganisaties. Maar wie vertolkt in Nederland eigenlijk de stem van het gezin? Wij hopen eraan bij te dragen dat er één naam, één aanspreekpunt komt.”

Kennelijk ervaart christelijk Nederland het ontbreken daarvan vooralsnog niet als een gemis.

„Dat kan weleens kloppen, ben ik bang. Maar zien we niet hoe er geïnitieerd vanuit de VN en Brussel ook in Nederland steeds meer wetgeving tot stand komt waarmee afgerekend wordt met het gezin als de hoeksteen van de samenleving? Of willen we het niet zien?

De realiteit in Nederland is dat gelukkig nog altijd 85 procent van de kinderen opgroeit in een gezin met een vader en een moeder. In het overheidsbeleid zie ik echter een duidelijke tendens om datgene wat nu nog als standaard wordt gezien te maken tot een keuzeoptie, en op termijn wellicht tot een uitzondering. Niet het huwen in gemeenschap van goederen moet de wettelijke standaard zijn, maar het trouwen op huwelijkse voorwaarden. Een meerderheid van de Tweede Kamer wil het ontstaan van nieuwe gezinsvormen wettelijk bovendien zo snel als maar mogelijk is legitimeren. Denk aan meeroudergezinnen, bestaande uit bijvoorbeeld een homopaar en een lesbisch paar die eerst gezamenlijk iets besluiten over het verwekken van een kind en het na de geboorte met z’n allen opvoeden. Hoe klein die groep gezinnen getalsmatig ook is, hun volstrekte gelijkschakeling aan het klassieke gezin moet en zal in de wet worden vastgelegd.

Zegt u eens heel kernachtig wat daarvan het bedreigende is.

„Vernieuwingen in het gezins- en familierecht worden altijd voorafgegaan door een nieuwe ideologie. De nu door de VN en de EU geproclameerde ideologie is er één van volstrekte zelfbepaling. Iemands identiteit wordt niet bepaald door het geslacht waartoe hij behoort. Nee, die hangt af van zijn seksuele oriëntatie en welke dat is, kiezen mensen zelf. Het sleutelwoord daarbij is diversiteit, waarbij de op de natuur geënte tweegeslachtelijkheid moet worden opgeheven. Het klassieke gezin is in deze ideologie een verouderd, heteroseksistisch instituut dat onze zelfontplooiing beknot.

Het lijkt mij echt in het maatschappelijk belang om enig tegenwicht te bieden tegen die opvatting. Dit gedachtegoed verdient het om beargumenteerd te worden weersproken. Want is het klassieke gezin echt zo’n sta-in-de-weg? Is het, ook Bijbels gezien, niet veel juister om het te zien als dé plek waar het kind in de opvoeding leert wat samen-leven en samen zorgen is?

Politieke partijen die in de Tweede Kamer onze opponenten zijn, wrijven ons weleens aan: Jullie kunnen gewoon niet met veranderingen omgaan. Of: Jullie wijzen elke andere relatie dan de huwelijksrelatie tussen man en vrouw af en zijn gewoon homofoob. Ik wil het graag anders benaderen. Wij zijn niet anti-homo of wat dan ook, wij zijn pro-family. Wij hebben dus, om even een ander aspect van ons progezinsbeleid te benadrukken, ook grote moeite met een belastingstelsel dat gezinnen waarin slechts één partner betaald werk verricht onevenredig zwaar belast.”

Even terug naar het aangekondigde platform. Wat is de stand van zaken op dit moment?

„In november heeft ons Wetenschappelijk Instituut een aantal christelijke organisaties uit reformatorische en rooms-katholieke kring uitgenodigd voor een kennismaking met de initiatiefnemers van het Kroatische referendum, waar ik in het begin van dit gesprek naar verwees. Maandag gaan we opnieuw met een aantal van hen om tafel, mét Kees van der Staaij en ChristenUnie-Tweede Kamerlid Joël Voordewind, om verder te brainstormen over de vraag: Hoe kunnen we bereiken dat in Den Haag de stem van het gezin meer wordt gehoord?

Nee, we denken niet aan een betoging op het Malieveld of aan een mars voor het gezin. Dat is ook niet waar onze achterban naar taant. Refogezinnen staan echt niet op om te protesteren als de overheid maatregelen neemt die hen pijn doen. Hooguit mopperen ze wat, op verjaardagen of tijdens de lunch. Verder gaan we ook geen conservatieve, Amerikaanse denktanks uitnodigen om hier lezingen en dergelijke te komen geven. Amerikaanse cultuuroorlogen importeren; daar ben ik niet voor.

Met de twee bijeenkomsten proberen we een twijgje te poten. Daarna wachten we af of het kan uitgroeien tot een boom.”

Plaatst de SGP zichzelf, door als uitgangspunt voor dit netwerk de Bijbelse visie op huwelijk en seksualiteit te nemen, in een isolement?

„Ja, maar zonder dat het kiezen van het isolement bewust het uitgangspunt is van onze strategie. Het gaat erom dat we de Bijbelse uitgangspunten isoleren tegen het bederf van de genderideologie die vanuit de VN gepromoot wordt. Als we daarmee alleen komen te staan, dan zij dat zo. Maar let wel, de SGP is ook de partij die voortdurend probeert met haar Bijbels genormeerde verhaal zo veel mogelijk mensen te bereiken. Dat is ook wat we beogen met dit initiatief.”

Service

SGP hoopt dat netwerkorganisatie stem van gezin nog beter vertolkt

Politiek

RD.nl in uw mailbox?