Mooi dat spoedwet Klaver voorlopig weer in de ijskast kan
Het kwartje is gevallen bij de raad van commissarissen van ING. Het voorstel van de top van deze bank om bestuursvoorzitter Hamers een riante salarisverhoging te geven is voorlopig van de baan. Het bestuurlijk gremium van de bankreus laat daarmee zien zich niet tot in het oneindige Oost-Indisch doof te willen houden voor de protesten die met name in de politiek geuit werden. Dat is verstandig en terecht.
Van alle politici die zich in de kwestie roerden, onderscheidde GroenLinksleider Klaver zich het meest. Hij wilde de in 2015 van kracht geworden Wet beloningsbeleid financiële ondernemingen met stoom en kokend water aanscherpen, om zo het voornemen van de ING-commissarissen te verijdelen. Klaver kwam er zondag mee op de proppen, maar in een donderdag in de Tweede Kamer ingediende motie riep financieel woordvoerder Nijboer van de PvdA-fractie het kabinet al op tot „wettelijke maatregelen.” Daarmee was het duidelijk een plan uit de categorie ”beter goed gestolen dan slecht bedacht”.
Als politici van uiteenlopende snit zich in campagnetijd opwinden over topsalarissen is een zekere argwaan op zijn plaats. Toch is hun verontwaardiging daarmee nog niet misplaatst te noemen. Integendeel.
Om exorbitante salarisstijgingen bij systeembanken zoals ING te voorkomen bepaalt de al genoemde Wet beloningsbeleid dat bankbestuurders niet ongelimiteerd met een pakket aandelen en opties mogen worden beloond voor goed beleid. Hamers zou er van de raad van commissarissen extra aandelen bij krijgen ter waarde van 50 procent van zijn vaste salaris van 1,75 miljoen euro. Dat leek onrechtmatig, maar het wettelijk bepaalde bonusplafond van 20 procent was in zijn geval niet van toepassing doordat aan de extra aandelen bewust geen prestatiedoelen gekoppeld waren.
Behalve dat de raad van commissarissen de wet zo op ingenieuze wijze omzeilde, maakte hij daarmee ook een lange neus naar de politiek. Dat zoiets tegenreactie uitlokte, is begrijpelijk. ING draait als een tierelier, maar als de commissarissen daar iemand dankbaar voor mogen zijn, is dat president Draghi van de Europese Centrale Bank. Door zijn keuze om de geldkraan open te draaien en de rente historisch laag te houden, is verlies draaien voor een bank bijna lastiger dan de ene na de andere recordomzet te boeken. Hamers’ reuzenbeloning aanvoeren door naar de gunstige cijfers te wijzen, oogde dan ook weinig doordacht.
Niettemin riep Klavers voorstel ook forse vragen op. Zo is het verre van duidelijk of een staat die geen meerderheidsaandeelhouder is in een nv als de ING Groep wel een vetorecht kan hebben. En nog los daarvan: Moeten politici altijd de loopjongens van de boze burger willen zijn? Kiezers zijn met behulp van de Eerlijke Bankwijzer heus in staat om indien gewenst naar Triodos Bank of ASN Bank over te stappen.
Dat Klavers spoedwet voorlopig de ijskast in kan, is kortom om meerdere reden en opsteker.
