Dat stelt drs. A. Kemper, die woensdag aan de Radbouduniversiteit Nijmegen promoveert op een onderzoek naar de doelgroep, werkwijze en uitkomsten van verschillende soorten intensieve thuisbehandeling. Volgens Kemper zijn de meeste soorten thuisbehandeling in de laatste tien jaar ontstaan vanuit de wens uithuisplaatsing van een probleemkind te voorkomen. Zij constateert evenwel dat in sommige gevallen een harmonieuze scheiding van ouders en kind een betere oplossing zou zijn.

Kemper onderzocht in 59 gezinnen de effecten van de drie soorten intensieve thuisbehandeling die bij Dunamis, de instelling voor jeugdhulpverlening waar zij werkt, worden aangeboden. Families First (FF) is een kortdurende, intensieve vorm, waarbij de hulpverlener gedurende maand bijna de hele dag bij het gezin over de vloer is. Intensieve Gezins Begeleiding (IGB) duurt een tot twee jaar en richt zich op gezinnen met meerdere ernstige problemen. Video Home Training (VHT) beoogt via video–opnames van het gezin de gezinsleden te leren positiever met elkaar om te gaan.

FF en VHT bestaan in het hele land. IGB is bij Dunamis verzonnen. „Het probleem is dat er in het hele land veel vormen van gezinsbegeleiding bestaan met dezelfde naam, maar een heel andere inhoud. Omgekeerd zijn er ook tal van interventies die dezelfde inhoud hebben, maar een andere naam", aldus Kemper. „Ook over de term gezinscoach, die de laatste tijd veel in het nieuws is, bestaat in den lande nogal wat verwarring."

Kemper is met haar onderzoek begonnen omdat overheid en jeugdhulpverlening de komst van allerlei soorten thuisbehandeling met veel enthousiasme hebben ontvangen en ook stimuleren. Kemper: „Het is echter onduidelijk waar dit enthousiasme precies op is gebaseerd. Uit mijn studie blijkt, dat met name IGB en FF wel helpen, maar dat de problemen nog steeds ernstig zijn. Er zou een helder vervolgtraject moeten zijn, om te voorkomen dat deze gezinnen uit beeld verdwijnen, gezien de ernst van de problematiek na afloop van de hulpverlening".

Volgens Kemper is niet duidelijk waarom Jeugdzorg sommige gezinnen aanmeldt voor FF en andere voor IGB. „Er moet nader onderzoek komen naar de precieze kenmerken van een crisissituatie, aangezien dit het enige verschil lijkt te zijn. De persoonlijke voorkeur van de verwijzer mag geen rol spelen."

Ook vindt de promovenda dat in alle soorten thuisbehandeling te weinig aandacht is voor de behandeling en begeleiding van de jongere zelf. „Uithuisplaatsing kan soms echt het beste zijn voor kind en gezin. Overigens blijkt ook, dat het daar vooral na IGB uiteindelijk toch vaak van komt. Er moet nader onderzoek komen naar de grote voorkeur van dit moment voor het thuis houden van een probleemkind", zo zegt Kemper.