Dat stelde een geestelijk verzorger van HilverZorg in Hilversum deze week tijdens een bezoek van een delegatie van de Raad van Kerken aan de zorginstelling. De delegatie wilde zich laten informeren over vragen rond zingeving in de laatste levensfase. Ze ging in gesprek met verschillende zorgverleners van HilverZorg.

De pastor herinnerde zich een gesprek met een oudere man, blijkt uit een impressie van het bezoek dat de Raad van Kerken donderdag op zijn website plaatste. Zijn vrouw was vier jaar geleden overleden. Hij vertelde over het wegvallen van mensen om zich heen. „Ik heb het gevoel dat de mensen mij in de steek laten. Wat is de zin van mijn leven nog?”

Tijdens het gesprek kwam ook het onderzoek van Els van Wijngaarden naar voren. Zij volgde mensen met een expliciete stervenswens. Verschillende mensen die ze sprak, hadden na enige tijd hun gedachten over de stervenswens bijgesteld. „Ik heb een meneer in een hospice begeleid met een heel expliciete stervenswens”, vertelde een van de aanwezigen. „Toen we verder spraken bleek zijn stervenswens vooral ingegeven te zijn door de angst dat hij zou moeten sterven buiten de aanwezigheid van zijn vrouw. Er was dus geen sprake van een doodswens, maar een angst om alleen te zijn op het moment van overlijden.”

Het verlangen naar zingeving is een belangrijk motief om voor te leven. Werkers in de ouderenzorg kunnen daarop inspelen, vertelde iemand van HilverZorg. „Als het leven geen betekenis heeft voor mensen kun je helpen er weer betekenis in te brengen met een bepaald dagritme.”