Harde en gecoördineerde aanpak nodig tegen terrorisme Egypte
De aanslag op een moskee in de Egyptische Sinaïwoestijn, vrijdag in het plaatsje Bir al-Abed, heeft meer dan 300 levens geëist, zo is inmiddels bekend geworden. Daarmee is de aanslag die door islamitische extremisten gepleegd is de bloedigste aanslag die ooit in Egypte is gepleegd op burgers. Het is vrijwel zeker dat een cel van IS de aanslag heeft gepleegd, al heeft deze organisatie dat niet officieel toegegeven.
Dat nu burgers het doelwit waren, is bijzonder. Zeker omdat het een aanslag was van moslims op moslims. Een terreurorganisatie zoals IS ziet de soefi’s op wie de aanslag werd gepleegd, echter als ketters. Ze noemen zich moslim, maar verdienen die naam volgens de IS-terroristen niet. Sterker: ze beschouwen soefi’s als net zulke grote ketters als christenen en Joden.
Afgezien van een aanslag op een Russisch vliegtuig in 2015, vechten de IS-terroristen in de Sinaïwoestijn vooral tegen Egyptische politiemensen en militairen. Het Egyptische leger vecht op zijn beurt al heel lang tegen deze terroristen in de woestijn, maar heeft de situatie overduidelijk niet onder controle.
Inmiddels heeft het Egyptische leger, in opdracht van president Sisi, wraak genomen voor de aanslag. Maar de bewoners van de woestijndorpen zijn daarvan bepaald niet onder de indruk. Ze verwijten de regering in Caïro dat ze al heel lang niet genoeg doet om de situatie in de Sinaï onder controle te krijgen. De aanvallen die het leger nu doet op kampen van terroristen zien ze vooral als een manier van Caïro om de eigen incompetentie te verhullen.
Ondertussen zijn de christenen in Egypte, een kleine minderheid van de bevolking, er niet gerust op. Nu waren moslims het doelwit, maar na eerdere aanslagen op koptische kerken weten ze dat de terroristen simpelweg het zwakste doelwit uitkiezen voor hun moordacties. Kerken zijn dan ook extra waakzaam.
Het bestrijden van kleinere cellen van IS blijkt inmiddels veel moeilijker dan gedacht. Je kunt wel harde taal bezigen en een paar aanvallen uitvoeren, maar daarmee is de stabiliteit in het gebied nog niet hersteld.
Israël kijkt ondertussen met argusogen naar de ontwikkelingen op geringe afstand van de grens met Egypte. De Joodse staat is er niet gerust op dat IS-terroristen niet alles in het werk zullen stellen om ook net over de grens met Israël aanslagen te plegen.
De kwetsbare relatie tussen Israël en Egypte laat een gecoördineerde aanpak van het terrorisme in de Sinaïwoestijn niet toe. Tenminste: als het gebeurt, mag er niet te veel ruchtbaarheid aan gegeven worden omdat het voor de meeste Egyptenaren onbestaanbaar is dat er samengewerkt wordt met de Joodse staat.
Samenwerking is echter absoluut noodzakelijk om de terroristen aan te pakken. Het is te hopen dat daaraan achter de schermen wordt gewerkt.
