50PLUS-voorman Krol deed woensdagavond een respectabele poging. Hij voerde vijf generaties uit een Brabantse familie op: baby Gerlicia (0), moeder Bennita (23), oma Patricia (43), overgrootmoeder Annelies (60) en betovergrootmoeder Nelleke (81). Van alle vijf schetste hij uitvoerig de problemen waar zij, soms door slechte wetgeving, tegen aanlopen.

Zo slaagt betovergrootmoeder Nelleke er nauwelijks in de eindjes aan elkaar te knopen doordat zij nooit pensioen heeft kunnen opbouwen. „Laatst was ze ergens op visite”, aldus Krol, „en kreeg ze een plak peperkoek. Op het schaaltje lagen nog een paar plakken, onaangeroerd. Toen haar gastvrouw even weg was, stopte ze er één in haar tasje. Thuis deelde ze die in drie stukken om, toen haar dochter en kleindochter op visite kwamen, toch iets bij de koffie te kunnen serveren.”

Niet slecht gedaan van Krol. Al was zijn betoog te breed uitgesponnen, concrete verhalen gaan er bij de kiezer in als koek. En zeg niet dat hij alleen maar na-aapt wat zo ongeveer elke politicus in het post-Fortuyntijdperk doet: door het citeren van tante Miep uit de Jan Modaalstraat opzichtig laten zien dat jij als Kamerlid niet in een ivoren toren leeft.

Nee, Krol ging deze week een stap verder. Hij nam tante Miep méé naar de Kamer. „Kijk, daar zitten ze, alle vijf, op de tribune”, sloot hij woensdag zijn betoog af.

Nogmaals: je moet wat, als je achter in de rij zit. Als iemand zich van dat probleem bewust is, dan SGP-voorman Van der Staaij. Ook dit jaar wist hij weer te voorkomen dat hij, laat in de avond, door bewindslieden en medeparlementariërs straal genegeerd werd. Dit keer door zijn betoog samen te vatten in tien tweets én door het tonen van een reproductie van een schilderij van Rembrandtleerling Nicolaes Maes, een tafereel dat bekendstaat onder de naam ”Gebed zonder end”.

„Het is een mooi schilderij”, lichtte Van der Staaij, met een verwijzing naar dankdag, toe: „Een oude vrouw in gebed. Zij bidt vol overgave voor ze aan haar maaltijd begint. Ze laat zich niet afleiden door de bedelende kat, die ongeduldig aan het tafelkleed trekt. De kernboodschap is: richt je ook op geestelijke waarden, op de omgang met God.”

Net als Krol knap gedaan, zou je zeggen: via aanschouwelijk onderwijs de aandacht trekken en vasthouden, om dan vervolgens bij de typische eigen boodschap van jouw partij uit te komen.

Jos Heijmans, politiek redacteur bij RTL 4, ziet dat anders. „Debat over de regeringsverklaring bewijst dat invoering kiesdrempel uitermate gewenst is. #henkkrol #keesvdstaaij”, twitterde hij woensdagavond geërgerd.

Toegegeven, je kúnt je afvragen hoever een partij moet gaan om de aandacht te trekken van een breed publiek. Wanneer bereikt een politicus het punt dat je moet zeggen: deze ‘voorstelling’ is wel grappig, onderhoudend of stichtelijk, maar heeft ten diepste weinig meer met politiek te maken?

Heijmans lijkt echter drie dingen te vergeten. Ten eerste: politiek mág een flinke dosis theater bevatten, zeker bij een groot debat als dat over de regeringsverklaring. Zij bestaat niet alleen uit cijfers, wetsvoorstellen en amendementen, maar ook uit visie, bevlogenheid en communicatie.

Ten tweede: al bevat de bijdrage van een partij aan een groot beleidsdebat weinig concrete politieke voorstellen, dan nog mag je die partij niet uitsluitend daarop afrekenen. Als zij de rest van het jaar het gewone, taaie politieke handwerk maar niet schuwt.

Ten derde: de vraag of een partij zich al dan niet met concrete, constructieve politiek bezighoudt, heeft niets te maken met haar omvang en dus ook niets met ons kiesstelsel. Dé partij die vaak niet verder komt dan enkel theater, de PVV, heeft twintig zetels. Die weer je niet met een kiesdrempel.