Deelnemers Ichthusreis slapen onder Oostenrijkse sterrenhemel
Met blote voeten in een beekje zitten. Hoog in de bergen sneeuwballen gooien. Wensen van gasten –mensen met een lichamelijke beperking– worden zo veel mogelijk gehonoreerd tijdens de reizen van Stichting Ichthus, vertelt Netty Meerkerk. „We tillen rolstoelgebonden deelnemers bijvoorbeeld in waterfietsen, zodat ook zij van zo’n uitje kunnen genieten.”
De wijkverpleegkundige richtte samen met Hilda de Heer en Martien van der Knijff de christelijke reisorganisatie in 1997 op en maakt nog altijd deel uit van het bestuur. Elk jaar gaat ze als verpleegkundig coördinator met een reis mee. Vorige maand verbleef ze met een groep in het Oostenrijkse Au. „Een van de gasten zat ’s avonds in zijn rolstoel naar de bergen en de lucht te kijken en verzuchtte dat hij het liefst de hele nacht buiten zou willen blijven. Een jongere vrijwilliger pikte dit signaal op en peilde of ook andere gasten hiervoor voelden. Dat bleek het geval.”
De vrijwilliger klopte vervolgens bij de reisleiding aan met het verzoek of enkele gasten samen met vrijwilligers ’s nachts buiten mochten bivakkeren. „Wij zagen wel wat hobbels. Stel dat het ging regenen of dat er muizen op bezoek kwamen.”
Die mitsen en maren brachten de liefhebbers niet van de wijs, waarna de leiding groen licht voor de onderneming gaf. Een aantal gasten en vrijwilligers bivakkeerde twee nachten onder de sterrenhemel. „Ze zeiden nog nooit zo lekker geslapen te hebben.”
Meerkerk neemt haar petje af voor de gasten. „Het zijn mensen met lef, die het aandurven om onbekende werelden te ontdekken.”
De vrijwilligers betalen een eigen bijdrage van enkele honderden euro’s, omdat de kosten voor de gasten anders de pan uit zouden rijzen. Meerkerk heeft veel waardering voor hen. „Ze zetten zich voor 100 procent in voor onze gasten. Als reisleiding proberen wij goed voor hen te zorgen. De hulp die zij verlenen, kan best intensief zijn. Soms begint dat ’s morgens vroeg en eindigt het ’s avonds laat. Het kan goed zijn om een vrijwilliger een avond vrijaf te geven, zodat hij even bij kan tanken.”
Gemiddeld gaan er evenveel gasten als vrijwilligers mee. Meerkerk verwelkomt graag jonge én oudere vrijwilligers. „De eersten hebben soms verfrissende ideeën, de laatsten zorgen voor stabiliteit.”
De wijkverpleegkundige is degene die binnen het bestuur op zoek gaat naar nieuwe accommodaties. „Het valt niet altijd mee om geschikte verblijfplaatsen te vinden. Wij hebben natuurlijk ons verlanglijstje. Zo moet een accommodatie rolstoeltoegankelijk zijn en moeten er voldoende slaap- en badkamers rolstoelaangepast zijn.”
Vaste locatie in het Oostenrijkse Au is Hollandheim, het groepshuis dat Ichthus in 1998 als eerste aandeed. „Een fijne, tegen de bosrand gelegen locatie. En het uitzicht op de bergen verveelt nooit.”
Dit is het derde deel in een serie over Stichting Ichthus. Volgende week vrijdag deel 4.
