Column (Jan van Klinken): Meetlat
Voormalig hoofdredacteur van deze krant dr. C. S. L. Janse introduceerde in zijn proefschrift ”Bewaar het pand” een zogeheten orthodoxiescore. Zo kun je vrij nauwkeurig meten in welke mate een persoon, gezin, groepering of kerkgenootschap verwereldlijkt is. Staat er bij een gezin een tv-toestel te pronken, heeft de moeder des huizes zich in een lange broek gestoken en wordt er aan tafel uit de Nieuwe Vertaling gelezen, dan heb je onmiskenbaar te maken met een stel lichtmutsen. Die scoren weinig orthodoxe punten. Gaat de vader in stemmig donkergrijs gehuld, bezoeken de kinderen een reformatorische school en valt er in huis zelfs geen radio te bekennen, dan heb je met zwaren van doen. Ik heb het wat vrij weergegeven, maar zo ongeveer werkt het systeem.
Op het hanteren van zo’n orthodoxiemeetlat is best wel kritiek gekomen, en niet helemaal ten onrechte. Je kunt immers nog zo’n donker pak aan hebben en nog zulke stichtelijke lectuur lezen, als je tegelijk ook je kinderen misbruikt zegt een hoge orthodoxiescore weinig. Maar goed, bij gebrek aan beter kan het toch wel handig zijn.
Op dezelfde wijze zou je kunnen denken aan een schaal waarop je mensen indeelt naar gelang ze pro- dan wel antichristelijk zijn. Op de weegschaal nemen dan geen medechristenen plaats maar buitenstaanders. Ik kwam op de gedachte door een publicatie in De Telegraaf over Alexander Pechtold. Het betreft de column van Nausicaa Marbe in genoemde krant van afgelopen vrijdag.
Dat D66 en dus ook Pechtold niet erg gecharmeerd zijn van christenen, is algemeen bekend. Daarvan maken de partij en haar leider geen enkel geheim. Het christendom is in de ogen van de democraten veel te nadrukkelijk aanwezig. Dat was zelfs een belangrijke prikkel om de partij op te richten. Maar gaat het nu bij Pechtold en de zijnen om aversie tegen religie of specifiek tegen het christendom? Anders gezegd: zouden de democraten ook zo ijveren tegen bijvoorbeeld het hindoeïsme als dat hier dominant zou zijn?
Wel, columniste Marbe schiet die illusie aan flarden. Ze wijst op allerlei geflirt binnen D66 met de islam en zijn volgelingen en herinnert en passant ook aan de uitspraak van Pechtold op de avond van de verkiezingen dat hij best bereid was om met DENK te regeren. DENK, de club vazallen van Erdogan; van een regeringsleider die als een despoot het ene islamitische verbod na het andere uitvaardigt.
Plaats zo veel welwillendheid jegens de islam naast de wijze waarop Pechtold Gert-Jan Segers van de o zo democratische ChristenUnie bejegende. Stuitend, dat verschil. Het is wel duidelijk in welk hokje de D66-leider past.
