Binnenland

Voorganger Savannah: In weilanden rond Bunschoten zijn nieuwe psalmen geboren

De gewelddadige dood van de 14-jarige meisjes Romy uit Hoevelaken en Savannah uit Bunschoten veroorzaakte de afgelopen dagen veel beroering. Kerkelijk werker Durk Muurling (51) van de gereformeerde kerk in Bunschoten begeleidt de familie van Savannah. Eigenlijk zou hij ook de gezinnen van de jeugdige verdachten willen bijstaan.

J. Visscher
10 June 2017 11:01Gewijzigd op 17 November 2020 01:51
Kerkelijk werker Durk Muurling in Bunschoten. beeld RD, Anton Dommerholt
Kerkelijk werker Durk Muurling in Bunschoten. beeld RD, Anton Dommerholt

TOEN

Ik woon in Barneveld en ben sinds elf jaar kerkelijk werker en voorganger binnen de gereformeerde kerk in Bunschoten. Een team van drie predikanten en twee kerkelijk werkers leidt de gemeente. We hebben 4000 leden; zondags komen er 1500 mensen naar onze twee kerken, de Zuiderkerk en de Adventkerk.

Vorige week donderdagavond kwam ik er via Facebook achter dat Savannah werd vermist. De ochtend daarop hoorde ik van collega ds. T. Noort dat haar familie verbonden is aan onze gemeente. Ik bezocht de opa en oma van Savannah. Daar heerste verbijstering. Wat is er met haar gebeurd? De familie speurde internet af. Is ze online? De politie dacht eerst aan een weglopertje en zei goede hoop te hebben dat Savannah weer thuis zou komen. Bizar genoeg werd die vrijdag het lichaam van de 14-jarige Romy gevonden, enkele tientallen kilometers verderop in Achterveld.

Zaterdagavond bezocht ik een gebedsdienst voor Savannah in de Maranathakerk. Kerkmuren vielen weg. Honderden mensen probeerden in alle wanhoop rust en kracht te vinden. Stotterend en niet-begrijpend.

NU

Zondagochtend, eerste pinksterdag, stond in de Zuiderkerk een doopdienst gepland. Taai voor mijn collega’s was dat. Er hing immers een zweem van somberheid over het dorp.

Die zondagochtend hebben mensen in en rond Bunschoten naar Savannah gezocht. In de weilanden bijvoorbeeld. Ik hoorde van een vrouw die zo wanhopig was dat ze in een weiland op haar knieën viel en God aanriep. Ze zei dat dat haar rust gaf. Mensen zijn op zoek naar de zin van het leven, ook in tijden van diep verdriet. In de weilanden bij Bunschoten zijn nieuwe psalmen geboren.

Zondagmiddag rond twee uur kwam het nieuws dat op het Bunschoter industrieterrein De Kronkels een lichaam was gevonden. Onduidelijk was of het om Savannah ging. Maar velen vreesden het ergste.

Ik ging zondagavond in de Zuiderkerk voor. Er stond een dienst van lofprijzing en gebed op het programma. Aanvankelijk dacht ik: nu kun je toch geen lofliederen zingen? Toch heb ik ze op liturgie laten staan. Zelfs in de donkerheid van je leven kun je Gods Naam groot maken, om je geloof te behouden.

De preektekst heb ik wel veranderd. Ik zou preken uit 1 Korinthe 6, maar dat werd Psalm 139. In vers 6 staat in de Nieuwe Bijbelvertaling: „Wonderlijk zoals u mij kent, het gaat mijn begrip te boven.” God was bij Savannah. We begrijpen er niks van. God was er ook bij toen ze in de moederschoot was. David verzucht dat hij het ook niet meer weet en vraagt of God hem van een heilloze weg wil afbrengen.

Toen ik op tweede pinksterdag ’s ochtends weer voorging in de Zuiderkerk, was duidelijk dat Savannah niet meer leefde. Ook bij mij was er iets geknapt. Ik heb vijf kinderen, onder wie een dochtertje van 11 jaar. Dan komt zo’n drama dichtbij. Ik preekte over een visioen van Ezechiël en sprak over de Trooster Die mensen wil vullen met Zijn kracht.

In het pinksterweekend bestond de angst dat er een seriemoordenaar actief was in de regio. Het gaf opluchting toen de politie maandag bekendmaakte dat in beide zaken verdachten waren opgepakt en dat de misdrijven los van elkaar staan.

We moeten ons niet door angst laten overmeesteren. Woensdag reed ik langs Achterveld, waar het lichaam van Romy is gevonden. Daar zag ik bij een stoplicht een meisje met een fiets staan. Mijn eerste gedachte was: Meisje, ga naar huis, wat doe je hier? Mijn tweede gedachte: Ik ben blij dat je hier in al je naïviteit fietst.

Mijn hart bloedde toen ik hoorde dat de verdachte in de zaak-Savannah een jongen van 16 is en in de zaak-Romy een jongen van 14. Kinderen dus. De 14-jarige jongen bekende dat hij Romy misbruikte en ombracht. Dat raakt mij diep. Hoe komt een jongen zo ver? Wat hij doet, is afschuwelijk en verdient straf. Toch voel ik ook medelijden met de jongen en zijn familie. Zo’n gezin is eveneens kapot. Het zal niet gaan, maar ik zou zo’n familie willen begeleiden.

Ja, ik ben ervan overtuigd dat er een verband is tussen de massale beschikbaarheid van porno op internet en dit soort zedenmisdrijven. Jongeren experimenteren al vroeg met seksualiteit. Dat een jongere seksuele verlangens heeft, begrijp ik. Je hebt je hormonen. Maar ik vind het absurd dat een jongen op die leeftijd daadwerkelijk seks heeft met een meisje. Bewaar seksualiteit voor het huwelijk. Dan zullen er ook minder echtscheidingen zijn. Ik dacht deze week: Ik word ict’er en haal alle porno van internet. Maar dat zal niet gaan. Nodig is dat we ons geluk bij Jezus zoeken. Dat ouders met hun kinderen in gesprek gaan.

Bemoedigend is dat in onze gemeente twee jaar geleden dertig jongeren een gebedsgroep vormden. Ze willen leven zoals God dat wil, ook in relaties. Sober, eerlijk. Het werk van de Geest gaat in elke generatie door. God laat Zijn kerk niet in de steek.

STRAKS

Dat er nog veel onduidelijk is rond de dood van Savannah, zal de familie dwarszitten. Zeker na de begrafenis zal de informatiehonger groeien. Nabestaanden zullen een lang en pijnlijk traject moeten afleggen. Denk alleen al aan de berechting van een of meer verdachten.

Ds. Noort en ik hopen woensdag de begrafenisdienst te leiden. Ik zie daar niet tegen op. Ik ben dankbaar dat ik mensen mag wijzen op de troost die bij God is te krijgen.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer