Als er zo tot in detail over je wordt gepraat en je het nooit goed kunt doen, heeft het presidentschap van Trump aan de ene kant wel wat weg van een hondenbaan. Een mooie Nederlandse uitdrukking voor een zwaar beroep, een onaangename bezigheid of vervelend werk.

Aan de andere kant moet je wel je eigen weg blijven gaan. En je niet te snel iets aantrekken van wat politici ver weg van Amerika roepen. Zo nam Trump al snel een duidelijke beslissing rond abortus. De financiering van internationale organisaties die adviseren over abortus en die ook uitvoeren, werd stopgezet. Trump wil een prolifepresident zijn. En wie reageerde er? Onze eigen minister Ploumen. Zij is internationaal actief om geld bij elkaar te krijgen om het werk van de organisaties door te laten gaan.

Trump lijkt het presidentschap niet als hondenbaan te ervaren. Hij twittert vrolijk door. Of het nu gaat over de kledinglijn van zijn dochter of over een uitspraak van een rechter, het maakt hem niet uit. De vraag is of dat verstandig is. De scheiding van de machten is belangrijk. De tijd zal meer duidelijk maken rond Amerika en Trump. Even een pas op de plaats maken.

Dichter bij huis valt er minstens zo veel te zeggen over een hondenbaan. Letterlijk dan. Gewoon concreet en duidelijk. Een situatie die je gemakkelijk voor je ziet. Niks over getwitter, wel over een rechter. Wat was er aan de hand? Een vrouw werkte als assistent-accountant. Ongeveer een jaar later nam de directeur ineens zijn hond mee naar de werkvloer. Kennelijk een echte dierenvriend.

De vrouw kon het niet waarderen. In juni 2016 meldde zij zich ziek. De arbodienst schrijft in de verzuimrapportage dat de vrouw klachten heeft die pas op kantoor opspelen. Uit het rapport: „Het lijkt waarschijnlijk dat de klachten te maken hebben met de aanwezigheid van de hond sinds eind december. Hier is ook over gesproken, echter zou het geen optie zijn om de hond thuis te laten aangezien deze niet alleen kan zijn.” Volgens de bedrijfsarts moet de hond van de baas thuisblijven. En zo niet, dan moet de vrouw maar thuisblijven.

De werkgever lost het probleem niet op. Het welzijn van de hond gaat boven het welzijn van zijn personeel. De husky blijft op het werk en zorgt voor een negatieve invloed op de gezondheid van werknemer. In gedachten zie je de blauwe ogen van die hond en de betraande ogen van de werkneemster. Nu haar baas het probleem niet oplost, onderneemt ze zelf actie. Ze verzoekt de kantonrechter om haar arbeidsovereenkomst te ontbinden. Reden? Ze heeft allergische klachten, en die worden onder andere veroorzaakt door de husky van de directeur. De directeur weigert zijn hond thuis te laten en de arbeidsomstandigheden aan te passen. De werkgever verzet zich niet tegen het verzoek van de vrouw. De reden daarvan laat zich raden. Daarom wijst de kantonrechter het verzoek tot ontbinding toe.

Maar dan gaat het nog om de centen. De vrouw wil een billijke vergoeding. De kantonrechter gaat daarin mee, nu de werkgever onvoldoende oog heeft gehad voor de arbeidsomstandigheden op kantoor en de vrouw daardoor ziek is geworden. De kantonrechter stelt voorop dat het houden van een hond op een kantoor geen algemeen normaal gebruik is. Daar komt bij dat de husky nog niet op kantoor was toen de werkneemster er kwam werken. De werkgever moet uiteindelijk een billijke vergoeding van 2500 euro betalen.

De vrouw vertrekt. De husky blijft. Voor hoelang? Misschien tot een volgend ziektegeval zich aandient.

Werkgevers moeten zich bewust zijn en blijven van de arbeidsomstandigheden in het bedrijf. Soms is het nodig om maatregelen te treffen ter voorkoming van ziekte bij werknemers. Maar hondenliefhebbers, daarom niet getreurd. De uitspraak zegt niet dat je als directeur nooit je hond naar je werk mag meenemen.

Een hondenbaan. Het is maar hoe je het bekijkt.

Mr. Bart Bouter is advocaat bij Bouter Advocatuur in Barneveld.