Deze spanningen waren uiteindelijk zo hoog opgelopen dat de kerkenraad de classis te kennen gaf „helemaal vast” te zitten. De kerkenraad kwam daarop onder supervisie van de classis te staan, die zich liet vertegenwoordigen door een ”commissie van drie”. Deze commissie kreeg „buitengewoon vergaande bevoegdheden”, aldus drs. G. J. van Middelkoop, extern kerkenraadsvoorzitter vanuit de classis.

Pogingen tot bemiddeling mislukten. Van Middelkoop: „Het onderling vertrouwen was totaal weg.” Uiteindelijk besloot de classis Kampen op 23 september dat de kerkenraad in zijn geheel -inclusief de predikant, ds. E. Hoogendoorn- diende terug te treden.

Een deel van de kerkenraad trad hierop inderdaad terug, een minderheid van negen leden -ds. Hoogendoorn, vijf ouderlingen en drie diakenen- gaf geen gehoor aan de oproep. Zij achten het besluit van de classis onwettig. „De negen leden van de kerkenraad kunnen het niet voor de Here verantwoorden dat zij zich op deze manier van hun ambt laten ontheffen”, aldus de negen in een persbericht. „Zij maken zich niet los van de Gereformeerde Kerken. Zij gaan tegen het besluit van de classis in appèl bij de eerstkomende particuliere synode.” Deze vergadert in januari 2005.

De negen kerkenraadsleden hebben de gemeente van Kampen-Noord -waartoe ook zes docenten van de vrijgemaakte theologische universiteit behoren- ertoe opgeroepen „zich aan hun ambtsdienst te blijven toevertrouwen.” Sinds vorige week zondag komt een deel van de gemeente, zo’n 140 leden, samen in de aula van het Ichthus College in Kampen.

Ds. Hoogendoorn en de overige kerkenraadsleden zijn het niet eens met de constatering van de classis dat er in Kampen-Noord slechts sprake is van „verstoorde verhoudingen.” Zij achten dit een „verdoezelen van de werkelijkheid. In feite gaat het om intolerantie ten opzichte van de manier waarop de minderheid haar confessionele overtuiging naar voren brengt.”

Drs. Van Middelkoop bestrijdt dit. „Ten onrechte worden kapotte verhoudingen nu op het conto geschreven van visieverschillen. En het is heel vervelend dat juist nu ook het manifest is gepubliceerd. In de beleving van velen komt een plaatselijk probleem nu in het kader te staan van een veel breder levend onbehagen. Ik ben daar hoogst ongelukkig mee. Hét probleem binnen de GKV is op dit moment mijns inziens dat het onderling vertrouwen zo goed als weg lijkt te zijn.”

Nog deze week doet de classis opnieuw een brief uitgaan naar de negen kerkenraadsleden. „Daarin dringen wij er bij hen op aan terug te keren. Wij accepteren nog niet dat een deel van de gemeente weggegaan is.”

In het jongste nummer van Reformanda, het orgaan van verontruste GKV-leden en nieuwe vrijgemaakten, schrijft dr. P. van Gurp de gang van zaken in Kampen-Noord met „meer dan gewone belangstelling” te volgen. „Mogen we van een Vrijmaking spreken en verwachten dat deze groep gewoon gereformeerd wil blijven en zich zal aansluiten bij de Gereformeerde Kerken (ofwel: de nieuwe vrijgemaakten, red.)? Is hier sprake van een reformatie van de kerk, waartoe wij al meer dan een jaar geleden hebben opgeroepen?” Nee, concludeert hij. „Daarom is het duidelijk dat de scheuring in Kampen-Noord geen Vrijmaking is en gezien moet worden als een van de vele ontwikkelingen in de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt.”