Iemand die een jaar of tien in den vreemde heeft verkeerd en terugkomt in ons land, heeft geen idee waar dit over gaat. En u waarschijnlijk ook niet, al kunt u sommige betekenissen vast wel raden. Om u een handje te helpen, zal ik de ‘vertaling’ laten volgen.

„Hallo, weet je dat die kerel die filmpjes maakt van het treitergedrag van zijn vrienden en die zelf door dit gedrag te filmen en de filmpjes op internet te plaatsen veel ergernis veroorzaakt, weet je dat die kerel blut is? Dat komt omdat hij meedoet aan het internetspelletje Pokémon, waarbij hij met tientallen anderen het hele land afreist. Volgens mij heeft hij een moeder die overal lak aan heeft, zo eentje die zwanger wordt met behulp van donorzaad waarvan de herkomst onduidelijk is. Die kerel lijdt aan dwangmatig en overmatig gebruik van digitale media. Als hij zo doorgaat, zal hij nooit een meisje aan de haak slaan. Dan wordt hij op den duur een terrorist die niet in een ver buitenland, maar in eigen land toeslaat. Zou hij zich beperken tot videofilms van zijn eigen buurt en van de mensen die daar wonen, dan heeft hij niets te duchten. Als kleine zelfstandige kun je een heel eind komen. Maar filmpjes waarop te zien is dat jonge gastjes de politie het bloed onder de nagels vandaan halen, die kunnen echt niet. Vandaag of morgen wordt hij door diezelfde politie te grazen genomen.”

Het moge duidelijk zijn dat taal verandert. Het verhaaltje dat ik fabriceerde, is samengesteld uit woorden die zijn ingediend voor de verkiezing van het Woord van het Jaar. Ik ben dol op dat soort lijstjes.

Anderen ergeren zich juist aan al die nieuwe woorden. Voor hen is er goed nieuws. Wie dat wilde, kon meestemmen op de meest irritante uitdrukking van 2016. Winnaar werd ”diervriendelijk vlees”, maar nummer drie mag er ook zijn: ”Ik heb zoiets van”. Die is echt heel erg. Ik heb zoiets van: geef die maar de hoofdprijs.