De zorg voor illegale immigranten (en zeker hun kinderen) is een ingewikkeld verhaal. Maar Le Pen probeert zich er politiek mee te profileren in de verkiezingsstrijd. Wie op haar stemt, zal dit straks elke dag horen vanuit het Élysée, het Franse Witte Huis. Ze zal ook de samenwerking in de Europese Unie frustreren en misschien zelfs een referendum over een ”frexit” organiseren.

Het lijkt erop dat de belangrijkste kandidaten die de race om het Élysée willen aangaan, zich nu hebben gemeld. In april en mei zullen de Fransen in twee rondes een nieuw staatshoofd kiezen.

De andere rechtse kandidaat is François Fillon. Als oud-premier kan hij bogen op ervaring. Hij heeft de uitstraling van een degelijk bestuurder, en zou kunnen worden gezien als mannelijke tegenhanger van de Duitse bondskanselier Merkel.

Fillon is economisch wel rechtser dan Merkel. Hij heeft aangekondigd de (grote) macht van de vakbonden te willen inkapselen. Een rem op de Franse stakingscultuur kon nog weleens goed uitpakken.

Fillon kan rekenen op steun van veel (ethisch) traditionele Fransen. Fillon was tegen de openstelling van het huwelijk voor homo’s. Hij wil die openstelling niet terugdraaien, maar keert zich wel tegen adoptie door homoparen. De weerstand tegen het homohuwelijk blijkt in Frankrijk veel sterker te zijn dan president Hollande bij de introductie dacht.

Aan de linkerzijde staat iemand met dezelfde ervaring als premier, namelijk Manuel Valls. Die heeft zijn positie als regeringsleider deze week opgegeven om campagne te voeren.

Als premier was Valls –waarschijnlijk ook door de aanslagen– veel zichtbaarder dan zijn voorgangers. Dat is een prestatie in Frankrijk, waar de premier altijd in de schaduw van de president staat. Daarnaast verwierf hij deze zomer bekendheid door zijn poging om de boerkini te verbieden. Ondanks uitspraken van de rechter zoekt hij nog steeds naar wegen om vrouwen te „bevrijden” uit hun onderdrukkende badkleding. Dat pleit niet voor hem.

De zittende president Hollande houdt ermee op, en is daarmee nu eigenlijk zijn macht al kwijt. Tot de beëdiging van de nieuwe president in mei zal de politieke machine weinig opzienbarends voortbrengen.

Ook Italië is met het vertrek van premier Renzi een onzekere periode ingegaan. En Nederland gaat straks ook met verkiezingsreces. En in september gaat Duitsland naar de stembus. Voor de EU komt dat in feite neer op een soort politieke winterslaap.

Tijdens de eurocrisis werden de Franse president Sarkozy en de Duitse bondskanselier Merkel bekend als het koppel ”Merkozy”. Zo’n nauwe samenwerking van grote landen is positief. Het is afwachten welk duo er straks staat. Maar nu al is duidelijk dat Le Pen en Merkel nooit het koppel ”Penkel” zullen vormen.