Meditatie: Een dienstknecht in quarantaine
„Daarna geschiedde het woord des Heeren tot hem, zeggende: Ga weg van hier, en wend u naar het oosten, en verberg u aan de beek Krith, die voor aan de Jordaan is. En het zal geschieden, dat gij uit de beek drinken zult; en Ik heb de raven geboden, dat zij u daar onderhouden zullen.” - 1 Koningen 17:2-4
We ontmoeten een dienstknecht van God in een ingrijpende tijd. Hij is zojuist bij koning Achab geweest met de boodschap dat zolang de Heere niet spreekt door middel van Elia, er geen dauw zal zijn of geen druppel regen zal vallen. Een ingrijpende boodschap in een ingrijpende tijd. Een boodschap waarmee Elia geen vrienden maakt aan het hof. We belijden dat het Woord van de Heere niet naar de mens is, maar in een samenleving waarin men de Heere de rug heeft toegekeerd en men zijn eigen goden en ideeën dient, wordt die weerstand alleen maar groter.
Vanuit dit perspectief is het verklaarbaar dat de Heere voor Zijn knecht een schuilplaats heeft geregeld. We lezen in hoofdstuk 18 dat Obadja vertelt aan Elia dat Achab overal heeft laten zoeken naar Elia. Legt aan de ene kant de Heere Elia een zware last op, anderzijds toont Hij Zijn zorg voor Zijn kind en knecht.
Als Elia bij zijn verstand te rade zou zijn gegaan, is het maar de vraag of hij in beweging was gekomen. Want rationeel gezien is er op die schuilplek nogal wat af te dingen. Allereerst is merkwaardig genoeg de plek in de buurt van de plaats Tisbe, waar hij vandaan komt. En bij een beek is ook voorspelbaar. Waar verbergt iemand zich in een land als Israël, waar niet overal water voorhanden is? Op een plek waar die eerste levensbehoefte wel is, zoals een beek. En dan ook nog die raven. Dat is normaal gesproken geen vogel van het mededeelzame soort. Gaan die brood en vlees afstaan?
Maar toch gaat hij. Hoe komt dat? Omdat het Woord van de Heere tot hem was gekomen. Er staat in vers 5 dat Elia op weg ging overeenkomstig het woord van de Heere. Hij gaat omdat de Heere gesproken heeft en hij gelooft blijkbaar de Heere op Zijn woord. Dat is nu geloof: terwijl volgens je denken het geen begaanbare weg is en de weg die de Heere je wijst menselijkerwijs gesproken dwars tegen je in gaat, toch op weg gaan. Omdat de Heere heeft gesproken. Je vastklampen aan Zijn Woord, aan Zijn beloften. Heere, omdat U het zegt zal ik gaan. Heere, omdat U het zegt zal ik het doen, zo zei ook Petrus toen ze tegen alle regels in het net moesten uitwerpen. En de Heere houdt woord. Hij zorgt voor Elia. Iedere morgen en iedere avond zijn er de bewijzen van Gods trouw. Elke dag wordt er twee keer brandstof aangevoerd voor het geloof dat de Heere woord houdt.
Hoe is dat in ons leven? Was ik maar als Elia, zegt u misschien. Nu had Elia het ook niet van zichzelf. En later zal blijken dat als hij niet meer op het Woord van de Heere vertrouwt, ook hij geen weg meer ziet. Nee, het is de Heilige Geest Die dit werkt in Elia en Die het ook nu kan en wil werken. Die Geest wil ons leren vertrouwen op de Heere en Zijn Woord. En soms neemt Hij ons daarvoor in quarantaine. Dan maakt Hij in woestijnen voor ons een vruchtbaar oord van genade.
