De Romeinse keizer Augustus, die regeerde van 27 voor tot 14 na Christus, gaf de plek, die zich bevindt op wat nu de Golanhoogte heet, in 20 voor Christus aan Herodes de Grote, koning van Judea van 37 voor tot 4 na Christus. Herodes bouwde er ter ere van de keizer een tempel.

Zijn zoon Herodes Filippus (hij regeerde van 4 voor tot 32 na Christus) noemde de plaats Caesarea Filippi, om verwarring met de havenplaats Caesarea te voorkomen.

Caesarea Filippi werd door de Heere Jezus en de discipelen bezocht. Petrus beleed hier dat de Heere Jezus de Messias was, de Zoon van de levende God (Mattheüs 16).

Bij Caesarea Filippi bevindt zich een van de bronnen van de rivier de Jordaan. Deze bron was de plaats waar de herdersgod Pan werd vereerd. Door bewegingen in de aardkost is de bron verlegd. In de rotswand bij een waterval bevinden zich nissen waarin beelden stonden van de Romeinse herdersgod Pan en andere goden.

Rond het jaar 400 bouwden christenen een kerk op de plaats van de Romeinse tempel. Bij de opgravingen bleek dat de kerk een mozaïekvloer had. Daarin zijn kruisen aangebracht, mogelijk door pelgrims die de kerk bezochten.

Archeoloog Adi Ehrlich vertelde onlangs aan de Israëlische krant Ha’aretz dat christenen kerken in de richting van het oosten bouwden. Dit gebouw is echter van noord naar zuid gebouwd. Een van de Romeinse rituele plekken werd het heilige centrum van de kerk. „Toen het christendom machtig werd, zocht men geen nieuwe plaats, maar werd een heidense plek veranderd in een christelijke.”

De Israëlische archeologen denken op grond van de onregelmatigheden in de mozaïekvloer dat het gebied door een aardbeving is getroffen.