Het schilderij mag van de zogenoemde Restitutiecommissie, die adviseert over het wel of niet teruggegeven van kunst die tijdens de bezetting van eigenaar verwisselde, in de collectie van het Stedelijk blijven. Maar daar leggen met name twee in Amerika wonende nazaten van de eigenaar en een erfgename in Amsterdam zich, twee jaar na dat oordeel, nog steeds niet bij neer.

Het Stedelijk kocht het schilderij op 9 oktober 1940 vrijwel zeker te goeder trouw op de veiling in Amsterdam, aldus de commissie in 2018. De Restitutiecommissie stelde onder meer dat de verkoop van het werk niet echt los kan worden gezien van het optreden van het naziregime dat ons land toen al vijf maanden bezet hield, maar dat de transactie tevens het gevolg was van de slechte financiële omstandigheden waarin de oorspronkelijke eigenaar al voor de Duitse inval verkeerde.

De erven wijzen erop dat het door het Stedelijk Museum is gekocht voor 160 gulden, een fractie van de toenmalige waarde. Ze nemen ook het woord belangenverstrengeling in de mond en zeggen dat vier leden van de Restitutiecommissie een bijzondere band met het Stedelijk Museum hebben. Zij hadden niet bij het oordeel betrokken mogen worden, zegt hun raadsman. Deze stelt ook dat de commissie dingen uit het advies heeft weggelaten.