Hesseling beschrijft in zijn proefschrift ’actieve’ autogordels die uitgerust zijn met sensoren die de krachten en versnellingen meten waarmee de persoon bij een aanrijding naar voren schiet. De actuatoren kunnen gordels en airbags manipuleren via een regelcomputer. Deze computer zorgt ervoor dat gordels en airbags harder of minder hard reageren naarmate dat nodig is.

Bij de airbags ontsnapt de lucht geleidelijk, zodat een harde ’botsing’ met de luchtzak vermeden wordt. De gordels stellen zich tijdens een aanrijding continu in op het gewicht van de persoon om genoeg tegendruk te geven aan het lichaamsgewicht. De relevante parameters -zoals de versnelling van het hoofd van het slachtoffer- blijven zo binnen bepaalde grenzen, zodat de kans op letsel minder wordt. De gordels en airbags zijn op deze manier persoonlijk. Ze gedragen zich bij een inzittende van 70 kilo heel anders dan wanneer er iemand van 120 kilo in de auto zit.

De afgelopen vier jaar deed Hesseling onderzoek aan de faculteit werktuigbouwkunde van de Technische Universiteit Eindhoven, in samenwerking met de afdeling Advanced Safety Engineering van BMW. Aan de hand van virtuele botsproeven komt hij tot de conclusie dat het verbeteren van veiligheidsmiddelen in auto’s mogelijk is. De onderzoeker testte virtueel, dus met een computerprogramma. Echte auto’s en dummy’s -poppen die in de auto zitten tijdens een aanrijding- liet hij staan. Wanneer er echte proeven komen, is nog niet duidelijk.

De invoering van kooiconstructies, kreukelzones, autogordels en airbags maakte het verkeer aanzienlijk veiliger. Toch overleden in 2001 38.935 EU-inwoners aan de gevolgen van een auto-ongeluk. In Nederland kwamen alleen in Nederland in 2003 nog bijna 1100 mensen om het leven in het verkeer. Ongeveer de helft van hen zat in een auto.