De Amerikaanse wetgeving bood fiscale voordelen aan exportbedrijven die hun administratieve hoofdkwartier buiten de VS hadden, zoals dat het geval is bij Boeing, Caterpillar en Microsoft. De EU protesteerde tegen deze voordelen, die werden gekwalificeerd als een illegale vorm van exportsubsidie. De Wereldhandelsorganisatie (WTO) gaf Europa gelijk, waarop Washington de wetgeving corrigeerde. Daarmee werd de zaak echter alleen maar erger en in 2002 veroordeelde de WTO ook deze correctie. De EU kreeg daarop het recht tegenmaatregelen te nemen.

De EU kondigde een reeks van importtarieven af op onder andere textiel, vloerbedekking, juwelen, machines en vleesproducten uit de VS. Deze tarieven stegen maandelijks en Amerikaanse bedrijven trokken in Washington aan de bel omdat een en ander pijn begon te doen. Het resultaat is nu vervat in het nieuwe wetsvoorstel. Dat draait de situatie eigenlijk om. In plaats dat exportbedrijven met hun hoofdkwartier in het buitenland fiscaal bevoordeeld worden, geldt dat voortaan voor bedrijven die hun hoofdkwartier in de VS hebben en daarmee beschouwd worden als „binnenlandse” producenten.

Deze bedrijven betalen voortaan niet de gebruikelijke 35 procent vennootschapsbelasting maar 32 procent. Bedrijven met hun hoofdkwartier in het buitenland betalen nu 35 procent. Bedrijven die hun bedrijfskapitalen nu van het buitenland terughevelen naar de VS betalen in het eerste jaar 5,25 procent belasting in plaats van 35 procent.

De eerste Europese reacties op het nieuwe voorstel waren positief. Europees handelscommissaris Pascal Lamy zei „tevreden” te zijn dat Washington de zaak nu eindelijk had aangepakt. Ofschoon er nog onduidelijkheid is over enkele details van de nieuwe regeling, lijkt het conflict tussen de EU en de VS hiermee grotendeels opgelost.

Het nieuwe wetsvoorstel biedt verder een reeks van fiscale voordelen voor de „industriële sector.” Omdat veel afgevaardigden in het parlement in de laatste weken voor de verkiezingen hun thuisfront willen paaien, werd de term industriële sector bijzonder ruim uitgelegd. Boeren en softwareproducenten vallen nu ook onder het begrip „industrieel”, net als filmmakers, uitgevers van kranten en grootwinkelbedrijven die zelfgebakken brood en banket verkopen.

Republikeins senator Charles Grassley noemde het nieuwe voorstel een „verkiezingsgeschenk aan het bedrijfsleven.” De nieuwe wet kost Washington 137 miljard dollar (110 miljard euro), maar volgens de regering is de wet „kostenneutraal” omdat er is voorzien in het sluiten van tal van mazen in het fiscale netwerk. President Bush is volgens insiders niet onverdeeld gelukkig met het nieuwe voorstel, maar men acht het onwaarschijnlijk dat hij het, drie weken voor de verkiezingen, niet zal tekenen.