Slechts zo’n dertigtal modelspoorverenigingen zijn er nog in Nederland en ook het aantal winkels neemt af. „Je kunt dit alleen doen als je ook verstand hebt van techniek. Zeker 80 procent van de klanten weet daar niets van af, dus die moet je begeleiden. Zelf heb ik hts-electrotechniek gestudeerd.”

Is het gebrek aan een technisch onderlegde opvolger de reden om eind dit jaar te stoppen?

„Dat klopt. Mijn dochter zou de winkel over willen nemen, maar om klanten aan je te binden heb je kennis van de techniek nodig en moet je ze kunnen adviseren. Daarnaast staat hier voor een bedrag van ongeveer 3 ton. Dat is toch een flinke investering voor een nieuwe eigenaar.”

Waar gaat de inboedel naar toe?

„Een deel kan terug naar de fabrikant. De rest verkoop ik via internet. De mooiste spullen hou ik zelf.”

Dus werk wordt straks hobby?

„Dat was het voor ik met de winkel begon ook al. Toen ik met prepensioen ging, heb ik –op advies van mijn accountant– van mijn hobby m’n werk gemaakt. In mijn apartement staat nog een niet-afgebouwde baan van 3,80 meter bij 1,20 meter. Die maak ik straks af. Daarnaast krijgt mijn vrouw meer aandacht. Ze heeft al een kluslijst voor me gemaakt waar ik zeker twee jaar zoet mee ben.”

Is er nog toekomst voor de modelspoorbaan?

„Absoluut. Je hebt drie soorten hobbyisten. De gepensioneerden en verzamelaars, die hier al hun hele leven mee bezig zijn. Vervolgens de jeugd. Je ziet dat ze dol zijn op de nieuwe batterijtreinen. En tot slot de vaders tussen de dertig en veertig jaar. Die zien liever dat hun kroost zich met modelspoortreinen bezig houdt dan de hele dag met een smartphone.”

Maar het is geen goedkope bezigheid toch?

„Dat klopt. Ik heb hier locomotieven staan van 900 euro. De goedkoopste kost 80 euro en die met geluid minimaal 200 euro. Sommige liefhebbers willen alleen rijden of rangeren, anderen maken alleen landschappen. Daarom zal deze hobby ook altijd blijven bestaan.”

In de schijnwerpers: rubriek voor opmerkelijk regionaal nieuws