Vooral met habitats als venen, moerassen en duinen gaat het slechter. Grasland, waarvoor actief beheer vereist is, bevindt zich in een bijzonder slechte staat. Met de bossen gaat het hier en daar beter maar er is grote behoefte aan uitbreiding van bossen. Door leemtes in de kennis is het bij een kwart van de mariene leefgebieden onbekend hoe gezond ze zijn, aldus ‘de grootste en meest volledige doorlichting van de natuur die ooit in de EU is uitgevoerd’.

Van alle vogelsoorten in de EU verkeert 47 procent van de populatie volgens de lidstaten in een goede staat, maar dat is 5 procentpunten minder dan in 2015. Het aandeel soorten met een ontoereikende en slechte staat is van 32 procent gestegen tot 39 procent. Van 14 procent van de vogelsoorten is onbekend hoe ze het doen omdat betrouwbare gegevens ontbreken.

Het Europees beleid is gericht op de bescherming van alle wilde vogels (ruim 460 soorten), representatieve en bedreigde habitats (233 typen, van zeegrasvelden tot bergweiden) en bijna 1400 extra soorten inclusief ‘iconische wilde diersoorten’. De lidstaten worden geacht deze soorten en habitats te behouden en te herstellen volgens de vogel- en habitatrichtlijnen die aan de basis liggen van het Natura 2000-netwerk van beschermde gebieden. Het Europees Milieuagentschap noemt de intensieve landbouw en klimlaatverandering als grote uitdagingen.