„Ik heb er een einde aan gemaakt”, verklaarde verdachte Steve B. kort na het misdrijf op het politiebureau. „Ik heb dit gestopt. Mensen zeggen wel dat ik gek ben, maar dat ben ik niet. Ik kan niemand vertrouwen, zelfs de politie niet.”

De rechtbank in Rotterdam, waar de 42-jarige B. terechtstaat, las vrijdagochtend deze verklaring voor uit het dossier. De verdachte, die destijds last had van angsten en wanen, zegt nu zich niet te kunnen herinneren dat hij zijn dochter heeft gedood. Hij was in de war, zegt hij. Over zijn verklaring met het ‘motief’ van destijds, zei hij in de rechtbank: „Op dat moment dacht ik dat het zo was. Maar al een hele tijd denk ik niet meer zo.”

B. zou zijn dochtertje met een schaar in haar borst hebben gestoken en liet haar achter in een kamer op de afdeling radiologie. Laat in de avond werd het meisje op zijn aanwijzing gevonden, zeer zwaargewond. Tijdens een spoedoperatie is het kind overleden. B. liep in het ziekenhuis met een schaar met bloed en zei tegen de politie in de hal van het ziekenhuis: „Doe mij de handboeien maar om.”

De moeder van Diya was niet bij de rechtszaak aanwezig. Zij liet een slachtofferverklaring voorlezen door een medewerkster van Slachtofferhulp. „Steve, ik ben er vandaag niet zelf. Ik kan het niet aan. Ik kan niet in dezelfde ruimte zijn met jou. Ik voel haat en ongeloof. Hoe is een vader in staat zijn eigen dochter uit het leven te rukken?”, aldus de moeder.

„Mijn leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik zie de toekomst zwart in. Ik heb dagelijks nachtmerries, dan zie ik beelden hoe je met je vader door een verlaten ziekenhuis ronddoolt”, richtte de moeder zich tot haar overleden dochter. „Tot de dag van vandaag weet ik niet wat er precies is gebeurd in de 3,5 uur dat jullie van de radar waren verdwenen. Wat zul je je angstig hebben gevoeld, wat zul je veel pijn hebben geleden. Ik zou willen dat ik je nooit alleen met hem in het ziekenhuis had achtergelaten.”