Rutte: “Decennialang stelde Julius Vischjager mijn voorgangers en mij de laatste vraag op de persconferentie na de ministerraad. Meestal met een verzoek voor een vertederingsconcert op de piano. De handgeschreven antwoorden kwamen in de zelfs internationaal vermaarde Daily Invisible. Nieuwspoort was zijn huiskamer, opgeluisterd met zijn pianospel. Met zijn overlijden verliest het Binnenhof één van zijn kleurrijkste figuren.” Vischjager, die 83 werd, verscheen al enige tijd niet meer op de persconferentie.

Volgens de Volkskrant noemde hij zichzelf de Binnenhof-nar. De vragen die hij stelde, hadden lang niet altijd met de actualiteit te maken. De premiers, van Dries van Agt tot aan Rutte, schreven hun antwoord vaak op een papiertje. De Volkskrant memoreert dat Vischjager “af en toe beet had, zoals die keer toen hij premier Ruud Lubbers onverhoeds vroeg of het geen tijd werd dat het Vaticaan de staat Israël ging erkennen. ‘De hoogste tijd’, reageerde Lubbers, waarna alle internationale persbureaus een nieuwsbericht maakten”.

Oud-premier Jan Peter Balkenende doorbrak het door velen gekoesterde ritueel van de laatste vraag rond Vischjager eens, omdat hij de bijeenkomsten professioneler wilde maken. Maar na luidkeels protest van Vischjager en de tussenkomst van de parlementaire persvereniging werd dat besluit teruggedraaid.

Vischjager verloor zijn familie in de concentratiekampen van de Duitsers. Hij werd opgevangen in pleeggezinnen en was psychisch aangeslagen door de gebeurtenissen, zei hij eens tegen een Zeeuwse krant. Hij ontving een uitkering voor oorlogsslachtoffers.